urzyn

  • środ.  ręczna broń palna z pierwotnie długą lufą, ale znacznie skróconą, używana chętnie przez kłusowników i innych przestępców, a także konspiratorów, ponieważ można ją łatwo ukryć i przenieść
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    broń

  • synonimy:  obrzyn
    obrzynek
    urzynek
    hiperonimy:  broń
  • [...] kiedy ja ciągle nie mogę się opanować po huku pierwszego wystrzału, słyszę, że Stefan wali ze swego urzyna raz po raz [...].

    źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001

    Ubrania, chałaty, wdziewane nieraz jeden na drugi potrójnie, kryły w fałdach krótkie urzyny, rewolwery, kindżały.

    źródło: Ryszard Wójcik: Czy bohaterowie są zmęczeni?, 1975 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3, m2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. urzyn
    urzyny
    D. urzyna
    urzynów
    C. urzynowi
    urzynom
    B. urzyn
    pot. urzyna
    urzyny
    N. urzynem
    urzynami
    Ms. urzynie
    urzynach
    W. urzynie
    urzyny
  • Zob. rżnąć

CHRONOLOGIZACJA:
1962, Kazimierz Larski, Współczesny pitaval polski, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.01.2021