gorliwość - Wielki słownik języka polskiego PAN

cecha kogoś, kto z wielkim zapałem i oddaniem angażuje się w coś, wypełniając sumiennie i rzetelnie wynikające z tego obowiązki

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

zapał

duża, ogromna, wielka; nadmierna, nadzwyczajna, niebywała, niesłychana, niezwykła, szczególna, wyjątkowa, zbytnia; mała, należyta; fałszywa, podejrzana; neoficka, rewolucyjna gorliwość; gorliwość apostolska, pasterska, religijna
gorliwość neofity, prokuratury
gorliwość w pracy, w służbie, w spełnianiu czegoś, w wypełnianiu czegoś
gorliwość i entuzjazm, gorliwość i służalczość, gorliwość i zapał
brak, nadmiar gorliwości
wykazać się gorliwością
świadczyć o gorliwości, przesadzić w gorliwości

	Po przyjęciu chrztu z całą gorliwością oddał się szerzeniu nowej wiary wśród ziomków. źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
	Niedobrze jest - nawet z gorliwości - starać się być bardziej katolickim od papieży. źródło: NKJP: Maciej Zięba: Po szkodzie? Przed szkodą?: o Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996
	Podstawowym obowiązkiem studentów była nauka, do której nie wszyscy przykładali się z należytą gorliwością. źródło: NKJP: Elżbieta Jung-Palczewska (red.): Prima Verba - Krakowskie mowy uniwersyteckie, 2000
	Skarżą się na niesprawiedliwe - w ich odczuciu - wyroki, na komorników, zarzucając im albo bezczynność, albo nadmierną gorliwość w wykonywaniu swoich obowiązków. źródło: NKJP: Po rozwód do premiera, Dziennik Polski, 1998-07-10
	Choć przez wieki chrześcijanie żyli w panicznym strachu, zbyt wielka gorliwość w straszeniu piekielnymi mękami dała ostatecznie efekt odwrotny od zamierzonego. źródło: NKJP: Marcin Baczyński: Piekło odwetu, Gazeta Wyborcza, 1997-03-13

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

Inne uwagi

Zwykle lp

Zob. gorliwy