zataić - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować, że coś pozostało dla kogoś tajemnicą, choć powinien się on o tym dowiedzieć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	utaić
	antonimy:	ujawnić wyjawić

	Przed Danutą Kołacz z Krakowa krewni zataili fakt, że jest spadkobierczynią gospodarstwa rolnego. źródło: NKJP: Mariusz Szczygieł: Zapisz choćby nic, Gazeta Wyborcza, 1995-04-28
	Dlaczego zataił pan przede mną informację, która mogła mieć znaczenie dla sprawy? źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
	Nieważne jest [...] małżeństwo zawarte w sytuacji, gdy zatajono informację o chorobie psychicznej jednej ze stron. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
	Według prokuratury oskarżona, chcąc zataić, że spodziewa się dziecka, przez całą ciążę nie konsultowała się z lekarzem. źródło: NKJP: Ukrywała ciążę, Dziennik Polski, 2001-08-02
	Przed Niemcem chcesz zataić, że masz ojca generała! źródło: NKJP: Marian Pankowski: Teatrowanie nad świętym barszczem, 1968

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: zatajono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zatajmy
2 os.	zataj	zatajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zataiłbym bym zataił	zataiłabym bym zataiła	zataiłobym bym zataiło	zatailibyśmy byśmy zataili	zataiłybyśmy byśmy zataiły
2 os.	zataiłbyś byś zataił	zataiłabyś byś zataiła	zataiłobyś byś zataiło	zatailibyście byście zataili	zataiłybyście byście zataiły
3 os.	zataiłby by zataił	zataiłaby by zataiła	zataiłoby by zataiło	zatailiby by zataili	zataiłyby by zataiły

bezosobnik: zatajono by

bezokolicznik: zataić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zataiwszy

gerundium: zatajenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zatajony

odpowiednik aspektowy: zatajać

	+	zataić	+	(przed KIM) + CO
	+	zataić	+	(przed KIM) + że ZDANIE

Zob. taić