ostrów
-
książk. niewielka wyspa na rzece lub jeziorze porośnięta drzewami, krzewami lub trawami
-
Używane w nazwach własnych, np. Ostrów Tumski , Ostrów Wielkopolski .
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
ukształtowanie terenu
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
Spadkobiercy potrzebują teraz wielkich magazynów na galman. Powinny stać przy szlaku komunikacyjnym. Takim magazynem może być wyspa. Spółka Giesche kupuje więc ostrów odrzański od kupca Pfüllera i buduje śluzy, które pozwolą wyprowadzić ładunek na szerokie wody.
źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007
Rzeka, wyniebieszczona niebem, płynęła cicho. Na wąskim ostrowie rybacy kiwali się nad wędkami. W górze pomykały mewy.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
Była to osławiona delta rzeki Orinoko, szeroka na przeszło dwieście mil, kraina niezliczonych rozwidleń tej jednej rzeki, rozlewisk, zalewów i kraina tysięcy między nimi wysp, ostrowów i żuław.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ostrów
ostrowy
D. ostrowu
ostrowów
C. ostrowowi
ostrowom
B. ostrów
ostrowy
N. ostrowem
ostrowami
Ms. ostrowie
ostrowach
W. ostrowie
ostrowy
-
psł. *o(b)strovъ 'miejsce opływane, otoczone wodą; wyspa (na rzece, na jeziorze)'