palatalność

  • jęz.  cecha artykulacyjna będąca wynikiem zbliżenia środka języka do podniebienia twardego podczas mówienia
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • synonimy:  miękkość
    antonimy:  twardość
    • palatalność fonemu, głoski, spółgłoski; języka; wymowy
    • oznaczać, zaznaczać; tracić, zachowywać palatalność
  • Palatalność spółgłosek środkowojęzykowych szczelinowych i zwarto-szczelinowych oznacza pisarz rzadko [...].

    źródło: Jolanta Migdał (red.): Ad perpetuam rei memoriam, 2005 (books.google.pl)

    [...] rodzime języki tych osób charakteryzują się silnie zredukowaną palatalnością zarówno na poziomie fonologicznym, jak i fonetycznym [...].

    źródło: Rozprawy Komisji Językowej, 2006 (books.google.pl)

    Tradycyjne opracowania stosunków pokrewieństwa między językami słowiańskimi pomijają z zasady zagadnienie kategorii palatalności.

    źródło: Antoni Furdal: Rozpad języka prasłowiańskiego w świetle rozwoju głosowego, 1961 (books.google.pl)

    Spółgłoska ń traci palatalność tylko w pozycji przed formantem *-on-, np. panna : panienka, dzienny, ranny, bezdenny, jęczmienny, kamienny; poza tym zachowuje pełną palatalność, np. przed formantami *-osk-, *-ostwo [...].

    źródło: Halina Koneczna: Charakterystyka fonetyczna języka polskiego na tle innych języków słowiańskich, 1965 (books.google.pl) › books

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. palatalność
    palatalności
    D. palatalności
    palatalności
    C. palatalności
    palatalnościom
    B. palatalność
    palatalności
    N. palatalnością
    palatalnościami
    Ms. palatalności
    palatalnościach
    W. palatalności
    palatalności

    Inne uwagi

    Zwykle lp

CHRONOLOGIZACJA:
1890, Jan Niecisław Baudouin de Courtenay, Jedna z kwestji spornych pisowni polskiej, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 14.03.2022