palatalność
-
jęz. cecha artykulacyjna będąca wynikiem zbliżenia środka języka do podniebienia twardego podczas mówienia
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- palatalność fonemu, głoski, spółgłoski; języka; wymowy
- oznaczać, zaznaczać; tracić, zachowywać palatalność
-
Palatalność spółgłosek środkowojęzykowych szczelinowych i zwarto-szczelinowych oznacza pisarz rzadko [...].
źródło: Jolanta Migdał (red.): Ad perpetuam rei memoriam, 2005 (books.google.pl)
[...] rodzime języki tych osób charakteryzują się silnie zredukowaną palatalnością zarówno na poziomie fonologicznym, jak i fonetycznym [...].
źródło: Rozprawy Komisji Językowej, 2006 (books.google.pl)
Tradycyjne opracowania stosunków pokrewieństwa między językami słowiańskimi pomijają z zasady zagadnienie kategorii palatalności.
źródło: Antoni Furdal: Rozpad języka prasłowiańskiego w świetle rozwoju głosowego, 1961 (books.google.pl)
Spółgłoska ń traci palatalność tylko w pozycji przed formantem *-on-, np. panna : panienka, dzienny, ranny, bezdenny, jęczmienny, kamienny; poza tym zachowuje pełną palatalność, np. przed formantami *-osk-, *-ostwo [...].
źródło: Halina Koneczna: Charakterystyka fonetyczna języka polskiego na tle innych języków słowiańskich, 1965 (books.google.pl) › books
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. palatalność
palatalności
D. palatalności
palatalności
C. palatalności
palatalnościom
B. palatalność
palatalności
N. palatalnością
palatalnościami
Ms. palatalności
palatalnościach
W. palatalności
palatalności
Inne uwagi
Zwykle lp
-