bluźnierca
-
książk. osoba, która mówi lub robi coś, co uwłacza Bogu lub czemuś, co jest uznawane za święte
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- bezkarność bluźniercy
- skazywać bluźniercę
- ostrzegać przed bluźniercami
-
Przyjaciele nieszczęśnika uważają, że cierpi on zasłużenie, jako bluźnierca , który zapragnął zobaczyć ludzką, współczującą twarz Boga.
źródło: NKJP: Grzegorz Gazda, Agnieszka Izdebska, Jarosław Płuciennik (red.): Gotycyzm i groza w kulturze, 2003
[...] zaniósł twoje notatki o demonach papieżowi i przedstawił cię jako niebezpiecznego bluźniercę i czarownika. Jego Świątobliwość odesłał pergaminy do inkwizycji [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Pismo Święte podaje, że Szczepan wyrzucał przywódcom żydowskim zatwardziałość. Jego mądrość była dla żydowskiej starszyzny wielkim niebezpieczeństwem. Dlatego skazano go, jako bluźniercę, na ukamienowanie.
źródło: NKJP: Jacek Derek: Szczodre święto, Dziennik Zachodni, 2002-12-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bluźnierca
bluźniercy
ndepr bluźnierce
depr D. bluźniercy
bluźnierców
C. bluźniercy
bluźniercom
B. bluźniercę
bluźnierców
N. bluźniercą
bluźniercami
Ms. bluźniercy
bluźniercach
W. bluźnierco
bluźniercy
ndepr bluźnierce
depr