buńczuczny II

I

rzeczownik

  • osoba, która w dawnym wojsku tureckim, tatarskim, mongolskim lub kozackim albo dowodzonym przez hetmanów polskich pełniła specjalną funkcję związaną z odpowiedzialnością za buńczuk - dowódcy
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    osoby związane z wojskiem i wojną


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

    • buńczuczny i chorąży
  • Chorąży i buńczuczny [...] nie wchodzili w skład starszyzny siczowej. Funkcje, które sprawowali, miały charakter pomocniczy.

    źródło: Przegląd Historyczny, 2004 (books.google.pl)

    Ich ojciec [...], właściciel wsi Jaworek i Stary Dwór, pułkownik wojsk koronnych i buńczuczny królewski, był aktywnym uczestnikiem życia politycznego ziemi liwskiej.

    źródło: Artur Rogalski: Siedlce w dobie napoleońskiej 1809-1815, 2009 (books.google.pl)

    Buńczuczny i buławniczy opiekowali się insygniami władzy hetmana czy koszowego. Buńczuczny troszczył się o buńczuk, a podczas wojny dowodził pewną częścią zaporoskiego wojska.

    źródło: Jan Mirosław Kasjan: „Na ciche wody”. Ludowy epos Ukrainy, 2000 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. buńczuczny
    buńczuczni
    D. buńczucznego
    buńczucznych
    C. buńczucznemu
    buńczucznym
    B. buńczucznego
    buńczucznych
    N. buńczucznym
    buńczucznymi
    Ms. buńczucznym
    buńczucznych
    W. buńczuczny
    buńczuczni
CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVIII w., KorBa
Data ostatniej modyfikacji: 10.11.2022