dwugłoska

Definicja

jęz. połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest sylabotwórcza, a druga niesylabiczna
Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

synonimy:

dyftong

Dwugłoski, stanowiąc połączenie dwóch dźwięków samogłoskowych, są z natury rzeczy niestabilne i zdradzają tendencje do przekształcania się w pojedyncze samogłoski (monoftongi).

źródło: NKJP: Internet

Dwugłoska au nie uległa w epoce przedhistorycznej żadnym w ogóle zmianom [...].

źródło: Jan Safarewicz: Zarys gramatyki historycznej języka łacińskiego, 1953 (books.google.pl)

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dwugłoska	dwugłoski
D.	dwugłoski	dwugłosek

C.	dwugłosce	dwugłoskom
B.	dwugłoskę	dwugłoski
N.	dwugłoską	dwugłoskami
Ms.	dwugłosce	dwugłoskach
W.	dwugłosko	dwugłoski

Pochodzenie

Zob. dwa I
Zob. głoska

CHRONOLOGIZACJA:

1783, Onufry Kopczyński, Grammatyka dlá szkół narodowych na klassę III, books.google.pl

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 06.05.2022