dyftong
-
jęz. połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest sylabotwórcza, a druga niesylabiczna
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
synonimy: dwugłoska
-
Wprowadzone zostaną trzy, może cztery nowe litery, np. na oznaczenie pochylonego „o” czy opolskiego dyftongu „ou”.
źródło: NKJP: Jan Dziadul: Praja godać, Polityka, nr 38, 2009
[...] łacińskie „poëta” czytane jest trzysylabowo jako po-e-ta , a nie dwusylabowo (normalnie „oe” oznacza dyftong, który tworzy jedną sylabę).
źródło: NKJP: Internet
Dyftongi, tak charakterystyczne dla języka litewskiego i niemieckiego, jeszcze w epoce wspólnosłowiańskiej uprościły się do postaci pojedynczej samogłoski [...].
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dyftong
dyftongi
D. dyftongu
dyftongów
C. dyftongowi
dyftongom
B. dyftong
dyftongi
N. dyftongiem
dyftongami
Ms. dyftongu
dyftongach
W. dyftongu
dyftongi
-
p.-łac. diphtongus
z gr. díphthongos 'dwudźwięk'