butnie

  • w sposób nadmiernie pewny siebie i wyniosły, wynikający z przekonania, że jest się lepszym od innych i ma inne niż oni prawa

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • zachowywać się butnie
  • Japonia zachowała się butnie i nie wykazywała gotowości do rezygnacji z polityki z pozycji siły, którą zademonstrowała w Mandżurii.

    źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999

    Zachowywali się butnie, arogancko, z zacietrzewieniem.

    źródło: NKJP: K. Jakubowski: Awantura w biurze poselskim z chłopskimi problemami w tle, Tygodnik Ciechanowski, 2006-11-17

    Maszeruje z dumą i podniesionym czołem, głośno i butnie dopominając się o swoje.

    źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Marsz na orientację, Polityka, 2000-07-15

    Zdarza się, że młodzi zachowują się butnie, nawet arogancko. Wysokość zasądzonej kary kwitują ironicznym uśmieszkiem, bo przecież najczęściej i tak to rodzice będą płacić.

    źródło: NKJP: Ada Jasińska: Twarde prawo ale prawo, Gazeta Brodnicka, 1999-11-18

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy butnie
    stopień wyższy butniej
  • Zob. buta

CHRONOLOGIZACJA:
1564, Mącz
Data ostatniej modyfikacji: 01.07.2022