brzdęk I

II

rzeczownik

  • metaliczny, urywany dźwięk, który wydają uderzane przedmioty

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki

    • brzdęk metalu, tłuczonego szkła
  • I zaraz potem usłyszeliśmy wrzask dziecka, jakiś brzdęk i zobaczyliśmy czerwoną z gniewu mamę, a za nią małą zasmarkaną i zapłakaną dziewczynkę.

    źródło: NKJP: Justyna Dąbrowska: Moja rodzina i ja, Gazeta Wyborcza, 1994-06-17

    Zaczęły bawić się w ciuciubabkę (nie obeszło się bez guzów), za to później grały w domu w piłkę (nie obyło się bez brzdęków).

    źródło: NKJP: Alicja Pacewicz: Dzień z dzieckiem, Gazeta Wyborcza, 1993-05-29

    Oprócz szumów wyraźnie zabrzmiał brzdęk tłuczonej szyby.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. brzdęk
    brzdęki
    D. brzdęku
    brzdęków
    C. brzdękowi
    brzdękom
    B. brzdęk
    brzdęki
    N. brzdękiem
    brzdękami
    Ms. brzdęku
    brzdękach
    W. brzdęku
    brzdęki
  • Zob. brzęczeć

    Zamiast brzęk, ze wstawnym -d- dla onomatopeicznego podkreślenia ostrości tonu (Bańk.)

CHRONOLOGIZACJA:
1767, SL
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2022