juk
-
skórzany worek służący do przewożenia bagażu na grzbiecie zwierzęcia
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
sprzęty domowe i przedmioty codziennego użytku -
- konie pod juki
- mieć coś, wieźć w jukach
- chować, pakować do juków
- wyjąć z juków
-
Chociaż nieco już podstarzały rumak Belial niósł mnie łagodnie, dostosowując się pokornie do potrzeb mego ciała, zacząłem w połowie drogi odczuwać bóle w krzyżach świadczące o nieuchronnie nadciągającej starości. Na szczęście wiozłem w jukach specjalną maść własnego pomysłu, sporządzoną z kojących cierpienie ziół.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Spętane konie puszczono na popas; ludzie również posilili się zapasami żywności wydobytymi z juków.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
Jeździec, ściągnąwszy juki z wierzchowca, odwrócił się.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Juk stanowi oparcie dla przenoszonego ładunku, rozkłada dźwigany ciężar równomiernie na grzbiecie konia i daje możność umocowania i unieruchomienia ładunku, by nie przeszkadzał koniowi w ruchu.
źródło: Instrukcja taborowa. Cz. 1. Rozdział D. Rzędy juczne (lucznictwokonne.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. juk
juki
D. juku
juków
C. jukowi
jukom
B. juk
juki
N. jukiem
jukami
Ms. juku
jukach
W. juku
juki
Inne uwagi
Zwykle lm
-
tur. jük 'ładunek na grzbiecie zwierzęcia, ciężar, brzemię'