lejce
-
część uprzęży w postaci pasów przymocowanych do uzdy, służąca do kierowania koniem lub innym zwierzęciem pociągowym
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
- bat i lejce
- chwycić/chwytać, przywiązać, rzucić, ściągnąć, trzymać, ująć, wziąć lejce
- chwycić/chwytać za lejce
-
Zaprzągł konie, siadł na furę, wziął bat, lejce i tak jeździł wokół miasta, aż się, panie, ściemniło.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Kiedy Witia przy bramie Kargulów ściągnął lejce, ogier znów zaczął tańczyć, wyginając szyję.
źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967
Woźnice klęli, chlaszcząc konie lejcami, wychylając się, zerkali niespokojnie, czy koła są w dostatecznej odległości od skraju wąwozu, przy którym biegła wąska, nierówna droga.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Teraz powolutku, powstrzymując na lejcach śpieszące się do żłobu konie, wlokłem się kopyto za kopytem.
źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lejce
D. lejców
C. lejcom
B. lejce
N. lejcami
Ms. lejcach
W. lejce
Inne uwagi
Spotykane również formy D. lejc, lejcy, które jednak uważane są za niepoprawne. Sporadycznie pojawiają się także historyczne formy lp lejc, lejca, mające we współczesnej polszczyźnie charakter archaiczny.
-
śr.-w.-niem. leit-seil
śr.-d.-niem. leide-sēl