nieuctwo

  • pejorat.  brak wymaganej wiedzy lub wykształcenia, będący wynikiem niechęci do uczenia się
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • zwykłe nieuctwo
    • nieuctwo i lenistwo
    • zarzucać komuś nieuctwo
  • [...] w ocenie Andrieja, był technicznym ignorantem, który błędy wynikające z własnego nieuctwa zwykł zwalać na konstruktorów.

    źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007

    A że zwalczał obyczaje kleru, korupcję, symonię, cezaryzm papieży, głupotę i nieuctwo mnichów, był przez stronę katolicką uważany za ojca duchowego reformacji.

    źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

    Byłem wymagającym lekarzem, nie tolerowałem u współpracowników, średniego personelu medycznego nieuctwa i bałaganu.

    źródło: NKJP: Elżbieta Włodarczyk: Jak zostałem aniołem śmierci, Express Ilustrowany, 2002-12-05

    Grubo ponad pół wieku temu, po raz pierwszy wylany ze studiów za nieuctwo, zostałem na rok klasą robotniczą, bo nic innego nie umiałem.

    źródło: NKJP: Stanisław Tym: Czekoladopodobni, Polityka, 2008-03-01

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. nieuctwo
    nieuctwa
    D. nieuctwa
    nieuctw
    C. nieuctwu
    nieuctwom
    B. nieuctwo
    nieuctwa
    N. nieuctwem
    nieuctwami
    Ms. nieuctwie
    nieuctwach
    W. nieuctwo
    nieuctwa

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Zob. uczyć

CHRONOLOGIZACJA:
1772, SL
Data ostatniej modyfikacji: 07.03.2023