nieuctwo
-
pejorat. brak wymaganej wiedzy lub wykształcenia, będący wynikiem niechęci do uczenia się
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- zwykłe nieuctwo
- nieuctwo i lenistwo
- zarzucać komuś nieuctwo
-
[...] w ocenie Andrieja, był technicznym ignorantem, który błędy wynikające z własnego nieuctwa zwykł zwalać na konstruktorów.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
A że zwalczał obyczaje kleru, korupcję, symonię, cezaryzm papieży, głupotę i nieuctwo mnichów, był przez stronę katolicką uważany za ojca duchowego reformacji.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
Byłem wymagającym lekarzem, nie tolerowałem u współpracowników, średniego personelu medycznego nieuctwa i bałaganu.
źródło: NKJP: Elżbieta Włodarczyk: Jak zostałem aniołem śmierci, Express Ilustrowany, 2002-12-05
Grubo ponad pół wieku temu, po raz pierwszy wylany ze studiów za nieuctwo, zostałem na rok klasą robotniczą, bo nic innego nie umiałem.
źródło: NKJP: Stanisław Tym: Czekoladopodobni, Polityka, 2008-03-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nieuctwo
nieuctwa
D. nieuctwa
nieuctw
C. nieuctwu
nieuctwom
B. nieuctwo
nieuctwa
N. nieuctwem
nieuctwami
Ms. nieuctwie
nieuctwach
W. nieuctwo
nieuctwa
Inne uwagi
Zwykle lp
-