znarowić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

w rezultacie traktowania zwierzęcia jeździeckiego lub zaprzęgowego w niewłaściwy sposób sprawić, że stanie się ono nerwowe i trudne do prowadzenia

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwierzęta domowe i hodowlane

Cytaty

[...] mówiła [...], że czasem jej koń na ujeżdżalni idzie w lewo, mając głowę wychyloną w prawo, więc musi kontrować go wędzidłem, Brykalski [...] opowiadał, że trzeba robić to dosiadem, inaczej tylko go znarowi.

źródło: Jacek Komuda: Wizna, 2020 (books.google.pl)

[...] orał [...] Lep. Już przedtem karego okrutnie znarowił, szarpał [...], poganiał. I oracz niespokojny, i wałach cały w pianie. Prawda, koń był wojskowy, do pola nie przywykły, ale Lep nie miał do niego cierpliwości żadnej.

źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	znarowię	znarowimy
2 os.	znarowisz	znarowicie
3 os.	znarowi	znarowią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	znarowiłem +(e)m znarowił	znarowiłam +(e)m znarowiła	znarowiłom +(e)m znarowiło	znarowiliśmy +(e)śmy znarowili	znarowiłyśmy +(e)śmy znarowiły
2 os.	znarowiłeś +(e)ś znarowił	znarowiłaś +(e)ś znarowiła	znarowiłoś +(e)ś znarowiło	znarowiliście +(e)ście znarowili	znarowiłyście +(e)ście znarowiły
3 os.	znarowił	znarowiła	znarowiło	znarowili	znarowiły

bezosobnik: znarowiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		znarówmy
2 os.	znarów	znarówcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	znarowiłbym bym znarowił	znarowiłabym bym znarowiła	znarowiłobym bym znarowiło	znarowilibyśmy byśmy znarowili	znarowiłybyśmy byśmy znarowiły
2 os.	znarowiłbyś byś znarowił	znarowiłabyś byś znarowiła	znarowiłobyś byś znarowiło	znarowilibyście byście znarowili	znarowiłybyście byście znarowiły
3 os.	znarowiłby by znarowił	znarowiłaby by znarowiła	znarowiłoby by znarowiło	znarowiliby by znarowili	znarowiłyby by znarowiły

bezosobnik: znarowiono by

bezokolicznik: znarowić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: znarowiwszy

gerundium: znarowienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	znarowienie	znarowienia
D.	znarowienia	znarowień
C.	znarowieniu	znarowieniom
B.	znarowienie	znarowienia
N.	znarowieniem	znarowieniami
Ms.	znarowieniu	znarowieniach
W.	znarowienie	znarowienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: znarowiony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	znarowiony	znarowiony	znarowiony	znarowione	znarowiona
D.	znarowionego	znarowionego	znarowionego	znarowionego	znarowionej
C.	znarowionemu	znarowionemu	znarowionemu	znarowionemu	znarowionej
B.	znarowionego	znarowionego	znarowiony	znarowione	znarowioną
N.	znarowionym	znarowionym	znarowionym	znarowionym	znarowioną
Ms.	znarowionym	znarowionym	znarowionym	znarowionym	znarowionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	znarowieni	znarowieni	znarowione	znarowione
D.	znarowionych	znarowionych	znarowionych	znarowionych
C.	znarowionym	znarowionym	znarowionym	znarowionym
B.	znarowionych	znarowionych	znarowionych	znarowione
N.	znarowionymi	znarowionymi	znarowionymi	znarowionymi
Ms.	znarowionych	znarowionych	znarowionych	znarowionych

odpowiednik aspektowy: narowić

Składnia

+

znarowić

+

CO

Pochodzenie

Od: narowisty