pazernie

  • pot.  w sposób świadczący o tym, że ktoś chce mieć jak najwięcej pieniędzy lub innych dóbr materialnych bądź niematerialnych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • Niby firma dobrze funkcjonuje, stale zwiększa produkcję, więc logiczne byłyby podwyżki płac, ale właściciel pazernie gromadzi pieniądze, obawiając się, że za rok czy dwa [...] przyjdzie żyć z oszczędności.

    źródło: NKJP: Paweł Bera: Wybudzenia, Gazeta Radomszczańska, 2009-04-03

    Jeśli działacze [...] mieli jakieś przywileje, to tylko ci nieliczni i to z tytułu zajmowania wysokich stanowisk, ale nawet oni nie korzystali z tego tak pazernie i nachalnie, jak czyni to obecna władza.

    źródło: NKJP: Twoja Trybuna, Trybuna, 2006

    Bohaterowie powieści Seveli są od dawna zarażeni dżumą XX wieku, ale choroba totalitaryzmu jakoś ich nie zabiła. Żyją i pazernie cieszą się życiem.

    źródło: NKJP: Helena Zaworska: Trzej muszkieterowie komunizmu w powieści Efraima Seveli, Gazeta Wyborcza, 1994-02-23

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. pazerny

CHRONOLOGIZACJA:
1908, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 31.01.2025