sarknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

książk. odezwać się do kogoś z niechęcią, krótko i niegrzecznie

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

Relacje znaczeniowe

synonimy:

burknąć
fuknąć

Cytaty

Jakaś pani przez telefon sarknęła, że „z taką bzdurą można poczekać” i że laryngolog nie zejdzie do nas z oddziału.

źródło: Grzegorz Lisicki: Co z chorym dzieckiem? Zlikwidowali ostre dyżury, Gazeta Wyborcza, 04.04.2012 (warszawa.wyborcza.pl)

Nie ukrywałem kpiącego uśmiechu, gdym uszczypliwie sarknął im w oczy: - Widzę, że strach was obleciał, jakby kanaima pojawił się w pobliżu.
A tobie co do tego? - sarknął wrogo Husk, któremu Bazyl nie spodobał się od pierwszego rzutu oka.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002

Chciał jeszcze coś mruknąć, sarknąć, warknąć (tym bardziej że dłonie zaczęły już solidnie piec od wiosła), ale skończyło się na tym, że... - wyobraźcie sobie! - ...że z tej złości i gniewu wybuchnął śmiechem.

źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Wielka, większa i największa, 1960

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	sarknę	sarkniemy
2 os.	sarkniesz	sarkniecie
3 os.	sarknie	sarkną

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sarknąłem +(e)m sarknął	sarknęłam +(e)m sarknęła	sarknęłom +(e)m sarknęło	sarknęliśmy +(e)śmy sarknęli	sarknęłyśmy +(e)śmy sarknęły
2 os.	sarknąłeś +(e)ś sarknął	sarknęłaś +(e)ś sarknęła	sarknęłoś +(e)ś sarknęło	sarknęliście +(e)ście sarknęli	sarknęłyście +(e)ście sarknęły
3 os.	sarknął	sarknęła	sarknęło	sarknęli	sarknęły

bezosobnik: sarknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sarknijmy
2 os.	sarknij	sarknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sarknąłbym bym sarknął	sarknęłabym bym sarknęła	sarknęłobym bym sarknęło	sarknęlibyśmy byśmy sarknęli	sarknęłybyśmy byśmy sarknęły
2 os.	sarknąłbyś byś sarknął	sarknęłabyś byś sarknęła	sarknęłobyś byś sarknęło	sarknęlibyście byście sarknęli	sarknęłybyście byście sarknęły
3 os.	sarknąłby by sarknął	sarknęłaby by sarknęła	sarknęłoby by sarknęło	sarknęliby by sarknęli	sarknęłyby by sarknęły

bezosobnik: sarknięto by

bezokolicznik: sarknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: sarknąwszy

gerundium: sarknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	sarknięcie	sarknięcia
D.	sarknięcia	sarknięć
C.	sarknięciu	sarknięciom
B.	sarknięcie	sarknięcia
N.	sarknięciem	sarknięciami
Ms.	sarknięciu	sarknięciach
W.	sarknięcie	sarknięcia

Składnia

	+	sarknąć	+	(że ZDANIE)
	+	sarknąć	+	(MOWA WPROST)

Pochodzenie

Zob. sarkać