snadź - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

daw. widocznie II

Noty o użyciu

komentarz przyrematyczny

Warianty

rzadziej snać

Kategoria znaczeniowa

wykładnik wnioskowania i oceny prawdziwości sądu

Relacje znaczeniowe

(quasi)synonimy:

najwidoczniej
najwyraźniej
widać II
widocznie II

Cytaty

	Wiercioch jest na tyle wielkim umysłem i wybitnym twórcą, że mógłby napisać swoją historię głupoty i mądrości w sposób mniej kompilacyjny. Snadź z tajemniczych powodów nie chciał… źródło: KWJP: Stanisław Chyczyński: Głupie opisanie mądrego dzieła, Akant, 2018
	Byli to snadź źli żołnierze — widać i tacy się trafiają — gdyż traktowali ją źle. źródło: KWJP: Henryk Waniek: Szalone życie Macieja Z. Opowieść, 2018
	[...] widział troskę na twarzy swego pana i z serca rad by mu ulżyć. Ów jednak snadź cierpienie wolał, a może zamyślał nad jakim fortelem, bo nie odezwał się aż do samego zamku. źródło: KWJP: Małgorzata Gutowska-Adamczyk: Fortuna i namiętności. Zemsta, 2016
	Bohaterski ten junak przyszedł snać na świat pod nieszczęśliwą gwiazdą. źródło: KWJP: Stańczyk: Syn Kresów, Wiadomości Wrzesińskie, 2020-12-23

Odmiana

część mowy: partykuła

Składnia

snadź _ w Zd. _ozn.
szyk: zmienny w zdaniu złożonym (prymarnie w drugiej części wypowiedzenia), zmienny względem wprowadzanego członu: neutralna antepozycja obligatoryjny poprzedzający kontekst

Pochodzenie

Skostniała forma M. lp psł. rzeczownika *snadь (ż) 'upleciona, uprzędziona tkanina; wierzchnia warstwa, powierzchnia czegoś (?)', na terenie Słowiańszczyzny zachodniej używana w funkcji przysłówka, wyrażenia modalnego. Znaczenie 'widocznie' rozwinęło się prawdopodobnie z wcześniejszego 'powierzchownie. (Bor)