żemła

Na ćwiczeniach okazuje się, że Dorota rozumie więcej niż inni, nie tylko dlatego, że tyle pracuje, ale że pochodzi ze Śląska. Czytają Reja i nikt poza nią nie wie, że żemła to bułka.

źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007

Są też wątroba pieczona z octem i cebulą, śledzie, żemły – pszenne bułki lub placki, żur i barszcz.

źródło: KWJP: Jacek Komuda: Sarmackie zapieksy, Do Rzeczy, 2016-12-12

Zdaniem Evy, jeśli ktoś jest bardzo sfrustrowany, to może się łatwo wyładować na żemli, podobno te bułki są bardzo miękkie, więc gniotąc je w stresie, można je zgnieść do rozmiaru orzecha włoskiego.

źródło: Internet: nawschod.eu

Znajdowało to wyraz również w pożywieniu, z czego chętnie sobie dworowano, nazywając na przykład gawrony mazurskimi kurami, a bułki pszenne (zemły) mazowieckim przysmakiem.

źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002

Bogatsi rycerze jedli pieczywo białe, pszenne, zrobione z dobrze zmielonej i przesianej mąki. Spożywano także zemle, czyli pszenne lub żytnie bułki.

źródło: Internet: brainly.pl