soliter

Gram w solitera na komputerze, a około piętnastego sierpnia wyjeżdżam na przedłużony weekend; ta właśnie wygląda sprawa wizyt u ojca.

źródło: Michel Houellebecq: Platforma, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska, 2020 (books.google.pl)

Weszła do mieszkania, nie puszczając ręki Grace, i zatrzymała się przy stole kuchennym, na którym leżała gra soliter – ale taka z prawdziwymi kartami, nie wersja komputerowa.

źródło: Catherine Ryan-Hyde: Nie pozwól mi odejść, tłum. Małgorzata Żbikowska, 2014 (doci.pl)

Kładło się pasjansa, „solitera”, zabawka w przypadkowość, kiedy to kładzie się na przemian kolory albo wedle starszeństwa i pasjans wychodzi [...], zniecierpliwienie, kiedy pasjans „nie wychodzi”, i nuda, i pustka, kiedy wszystko składa się i szereguje.

źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł, 2007