przegłos
-
jęz. następująca na jakimś etapie historycznego rozwoju języka wymiana samogłoski na inną pod wpływem oddziaływania głosek współwystępujących w danym wyrazie
-
Występuje jako element terminów odnoszących się do poszczególnych procesów tego rodzaju, które nastąpiły w określonych językach, np. przegłos polski, przegłos niemiecki.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- przegłos samogłoski
- przegłos nastąpił
- spowodować przegłos
-
W słowackim nie nastąpił przegłos a w e po spółgłosce miękkiej [...].
źródło: Ewa Siatkowska: Rodzina języków zachodniosłowiańskich. Zarys historyczny, 1992 (books.google.pl)
Porównanie z językiem rosyjskim ukazuje starszy stan słowiański zachowany w tym języku, niezmieniony przegłosem.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Zarysowana wskutek przegłosów é i ę granica między grupą lechicką a resztą Słowiańszczyzny północnej została znacznie pogłębiona [...].
źródło: Antoni Furdal: Rozpad języka prasłowiańskiego w świetle rozwoju głosowego, 1961 (books.google.pl)
[...] nastąpił przegłos e do o.
źródło: Jadwiga Łuszczyńska: Nazwy geograficzne Pomorza Gdańskiego z sufiksem -in-, 1983 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przegłos
przegłosy
D. przegłosu
przegłosów
C. przegłosowi
przegłosom
B. przegłos
przegłosy
N. przegłosem
przegłosami
Ms. przegłosie
przegłosach
W. przegłosie
przegłosy
-
+ przegłos + (CZEGO) + (do CZEGO | w CO) -
Kalka niem. umlaut (Bańk)