przegłos

  • jęz.  następująca na jakimś etapie historycznego rozwoju języka wymiana samogłoski na inną pod wpływem oddziaływania głosek współwystępujących w danym wyrazie
  • Występuje jako element terminów odnoszących się do poszczególnych procesów tego rodzaju, które nastąpiły w określonych językach, np. przegłos polski, przegłos niemiecki.

  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    • przegłos samogłoski
    • przegłos nastąpił
    • spowodować przegłos
  • W słowackim nie nastąpił przegłos a w e po spółgłosce miękkiej [...].

    źródło: Ewa Siatkowska: Rodzina języków zachodniosłowiańskich. Zarys historyczny, 1992 (books.google.pl)

    Porównanie z językiem rosyjskim ukazuje starszy stan słowiański zachowany w tym języku, niezmieniony przegłosem.

    źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

    Zarysowana wskutek przegłosów é i ę granica między grupą lechicką a resztą Słowiańszczyzny północnej została znacznie pogłębiona [...].

    źródło: Antoni Furdal: Rozpad języka prasłowiańskiego w świetle rozwoju głosowego, 1961 (books.google.pl)

    [...] nastąpił przegłos e do o.

    źródło: Jadwiga Łuszczyńska: Nazwy geograficzne Pomorza Gdańskiego z sufiksem -in-, 1983 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. przegłos
    przegłosy
    D. przegłosu
    przegłosów
    C. przegłosowi
    przegłosom
    B. przegłos
    przegłosy
    N. przegłosem
    przegłosami
    Ms. przegłosie
    przegłosach
    W. przegłosie
    przegłosy
  • bez ograniczeń + przegłos +
    (CZEGO) + (do CZEGO | w CO)
  • Kalka niem. umlaut (Bańk)

CHRONOLOGIZACJA:
1847, Kościół i Szkoła, z. 6, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 20.05.2025