-
1.
to, o czym mowa, ma daną cechę w małym stopniu, nie większym niż zostało powiedziane; można było sądzić, że natężenie tej cechy nie będzie tak małe -
wykładnik granicy cechy
-
Przecież wtedy miałeś ledwo szesnaście lat.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1992
Toż to bitwa była na cały świat głośna, a ledwo rok minął.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Nic nie odrzekł, ledwo chwilę przystanął w namiocie, znów zawrócił, przeszedł dąbrowę, myśląc wciąż, jak zabrać dziecko i uciekać z nim.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1996
Włosy wypadały garściami i jeszcze po miesiącu nie miał siły przewlec przez mur takiego małego worka, w którym mieściło się ledwo pięć kilo kartofli.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1975
To rano to była ledwo szarówka.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1996
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator limitacji
-
ledwo _
Licz., Rz. - cecha nazywająca ilość, wielkość lub zakres czegośszyk: stały: antepozycja -
psł. *ed(ъ)va 'tylko, ledwie, zaledwie'
pierwotnie st.pol. jedwo 'ledwie, z trudnością'; wtórne nagłosowe l- zapewne pod wpływem partykuły *le / *lě