ceremonialnie

  • w sposób oficjalny i uroczysty
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    uroczystości i święta

    • ceremonialnie i uroczyście
    • kłaniać się, ukłonić się; przyklęknąć; przywitać, witać; spożywać coś; ucałować ceremonialnie
  • Czasem wita mnie ceremonialnie: - Witaj, matko!

    źródło: NKJP: Anna Sobolewska: Cela: odpowiedź na zespół Downa, 2009

    Ukłoniłem się jej ceremonialnie i trzymając za rękę, zaprowadziłem do sali tanecznej.

    źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

    Był przy tym szarmancki, całował kobiety w rękę, ceremonialnie przepuszczał je w drzwiach, błyskawicznie nawiązywał przyjaźnie.

    źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2006

    Grzegorz siada do fortepianu ceremonialnie, poprawia krzesło, przypasowuje się, wyciera ręce, przeciera chusteczką klawiaturę, wyczekuje na uspokojenie się sali...

    źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976

    W sobotę ostatnim formalnościom stało się zadość: wójt Kurtyka wręczyła ceremonialnie prezesowi Jackowi Macałce symboliczne klucze od auta - i tym samym wóz, z którego cała jednostka jest tak dumna, lege artis przeszedł w jej użytkowanie.

    źródło: NKJP: (WALD): Straż na medal, Dziennik Polski, 2006-05-19

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  ceremoniał 

CHRONOLOGIZACJA:
1807, SL
Data ostatniej modyfikacji: 21.06.2016