-
w sposób oficjalny i uroczysty
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
uroczystości i święta
-
- ceremonialnie i uroczyście
- kłaniać się, ukłonić się; przyklęknąć; przywitać, witać; spożywać coś; ucałować ceremonialnie
-
|
Czasem wita mnie ceremonialnie: - Witaj, matko!
źródło: NKJP: Anna Sobolewska: Cela: odpowiedź na zespół Downa, 2009
|
|
Ukłoniłem się jej ceremonialnie i trzymając za rękę, zaprowadziłem do sali tanecznej.
źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
|
|
Był przy tym szarmancki, całował kobiety w rękę, ceremonialnie przepuszczał je w drzwiach, błyskawicznie nawiązywał przyjaźnie.
źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2006
|
|
Grzegorz siada do fortepianu ceremonialnie, poprawia krzesło, przypasowuje się, wyciera ręce, przeciera chusteczką klawiaturę, wyczekuje na uspokojenie się sali...
źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976
|
|
W sobotę ostatnim formalnościom stało się zadość: wójt Kurtyka wręczyła ceremonialnie prezesowi Jackowi Macałce symboliczne klucze od auta - i tym samym wóz, z którego cała jednostka jest tak dumna, lege artis przeszedł w jej użytkowanie.
źródło: NKJP: (WALD): Straż na medal, Dziennik Polski, 2006-05-19
|
-
-
CHRONOLOGIZACJA:
1807,
SL
Data ostatniej modyfikacji: 21.06.2016