wyrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

stanowczo nakazać komuś opuścić dane miejsce, grożąc, a nawet używając siły fizycznej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

	synonimy:	wykinąć wykopać wykopsać wywalić
	hiperonimy:	usunąć

wyrzucić bezdomnych, lokatorów, uchodźców
wyrzucić z domu, z gabinetu, z mieszkania, z pociągu, z pokoju, z wagonu; z restauracji, ze sklepu
wyrzucić na zbity pysk; wyrzucać za drzwi
wyrzucić siłą

	Wyrzuciłam go za drzwi. źródło: NKJP: Marek Krajewski; Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
	Bez żadnych skrupułów wyrzucił z domu ciężarną córkę. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
	Nie pozwoliła się, jak niegdyś ja, wyrzucić z gabinetu. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	[...] z Niemiec wyrzucono kilkuset uchodźców albańskich. Część z nich została odesłana do Prisztiny, a reszta do Belgradu. źródło: KWSJP: Strzały w Kosowie, Dziennik Polski, 1998-03-06
	Konduktorzy mogą nas najwyżej wyrzucić z pociągu. Ale nie wszyscy to robią. Dobrymi miejscami na spędzenie mrozów są też wiejskie poczekalnie kolejowe. źródło: KWSJP: Śmiertelna bezdomność, Super Nowości, 1998, nr 24/11

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzuciłem +(e)m wyrzucił	wyrzuciłam +(e)m wyrzuciła	wyrzuciłom +(e)m wyrzuciło	wyrzuciliśmy +(e)śmy wyrzucili	wyrzuciłyśmy +(e)śmy wyrzuciły
2 os.	wyrzuciłeś +(e)ś wyrzucił	wyrzuciłaś +(e)ś wyrzuciła	wyrzuciłoś +(e)ś wyrzuciło	wyrzuciliście +(e)ście wyrzucili	wyrzuciłyście +(e)ście wyrzuciły
3 os.	wyrzucił	wyrzuciła	wyrzuciło	wyrzucili	wyrzuciły

bezosobnik: wyrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyrzućmy
2 os.	wyrzuć	wyrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzuciłbym bym wyrzucił	wyrzuciłabym bym wyrzuciła	wyrzuciłobym bym wyrzuciło	wyrzucilibyśmy byśmy wyrzucili	wyrzuciłybyśmy byśmy wyrzuciły
2 os.	wyrzuciłbyś byś wyrzucił	wyrzuciłabyś byś wyrzuciła	wyrzuciłobyś byś wyrzuciło	wyrzucilibyście byście wyrzucili	wyrzuciłybyście byście wyrzuciły
3 os.	wyrzuciłby by wyrzucił	wyrzuciłaby by wyrzuciła	wyrzuciłoby by wyrzuciło	wyrzuciliby by wyrzucili	wyrzuciłyby by wyrzuciły

bezosobnik: wyrzucono by

bezokolicznik: wyrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyrzuciwszy

gerundium: wyrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyrzucony

odpowiednik aspektowy: wyrzucać

Rz_osobowy

+

wyrzucić

+

KOGO + (SKĄD) + (DOKĄD)

Zob. rzucić