oschle

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś, mimo zachowywania pozornej obojętności, żywi wobec kogoś lub czegoś raczej negatywne niż pozytywne emocje
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

    • mówić, odrzec, odpowiedzieć, powiedzieć, rzec, rzucić, spytać, zapytać, zauważyć oschle; oschle brzmiący
    • bardzo, nieco, tak, zbyt oschle
  • Zeszli z plaży milcząc. Wsiedli do auta. Odwiózł ją pod dom. Oschle powiedział „No to cześć, mała...“ I nie zapytał: „Kiedy się spotkamy?“

    źródło: NKJP: Elżbieta Południakowa: Robiłam te straszne rzeczy, Wieczór Wybrzeża, 2011

    Proszę się spakować i wziąć z sobą najcenniejsze rzeczy i dokumenty - oschle oznajmił egzekutor.

    źródło: NKJP: Iwona Rodziewicz: Pan za drzwi a rybki do kieszeni, Dziennik Bałtycki, 1999-10-29

    [...] panna B. była dwukrotnie na kazaniach pastora, a ok. godz. 18.40 zadzwoniła do niego, prosząc o radę, ponieważ czuła się po wysłuchaniu kazań wytrącona z równowagi i bliska rozpaczy. Pastor bardzo oschle odpowiedział, że panna B. powinna raczej poczytać Biblię i odłożył słuchawkę.

    źródło: NKJP: Tajemnice plebanii, Dziennik Polski, 2002-01-12

    [...] jak tu jest w tej waszej Moskwie z butami? Można dostać czy nie? Tyle kłopotu... - Nie wiem - powiedziałem znacznie oschlej, niż chciałem. - Mnie buty nie interesują.

    źródło: NKJP: Aleksander Kabakow, Przekład Irena Lewandowska: Opowiadanie, Gazeta Wyborcza, 1998-11-13

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy oschle
    stopień wyższy oschlej
  • Zob.  schnąć 

CHRONOLOGIZACJA:
1859, Czas, t. 15, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 12.09.2017