rozebrać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zdjąć z kogoś ubranie lub osłonę

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	Niełatwo rozebrać trupa z kamizelki kuloodpornej i nałożyć ją na siebie, starając się równocześnie okazywać zmarłemu szacunek, nie hałasować i trzymać możliwie blisko ziemi. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
	Popatrz, tutaj Michał rozbił swój motocykl. A tam koledzy rozebrali Tomka do naga i przywiązali do krzaka, tak, to tamten po prawej, nad samą wodą. źródło: KWSJP: Jesteś ORMO, WNP czy CBB?, prasa, 1998
	Zabójca rozebrał swoją ofiarę, pokrajał jej ciało i zawinął poszczególne części oddzielnie. źródło: KWSJP: Dawid Jass: Z archiwum Scotland Yardu, prasa, 1999
	Klaudia dopiero w samochodzie zauważyła, że mężczyzna jest rozebrany od pasa w dół. źródło: NKJP: Przemysław Malisz: Strzeżcie się srebrnego jeepa, Super Express, 2006
	Są już blisko, oddaleni o jakieś trzy godziny drogi, siedzą sobie nad kanałkiem, na trawie. Prawie całkiem rozebrani, jest gorąco. źródło: NKJP: Książka miesiąca: „Ludzie szukają szczęścia i umierają ze śmiechu”, Glamour, 7/2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozebrałem +(e)m rozebrał	rozebrałam +(e)m rozebrała	rozebrałom +(e)m rozebrało	rozebraliśmy +(e)śmy rozebrali	rozebrałyśmy +(e)śmy rozebrały
2 os.	rozebrałeś +(e)ś rozebrał	rozebrałaś +(e)ś rozebrała	rozebrałoś +(e)ś rozebrało	rozebraliście +(e)ście rozebrali	rozebrałyście +(e)ście rozebrały
3 os.	rozebrał	rozebrała	rozebrało	rozebrali	rozebrały

bezosobnik: rozebrano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbierzmy
2 os.	rozbierz	rozbierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozebrałbym bym rozebrał	rozebrałabym bym rozebrała	rozebrałobym bym rozebrało	rozebralibyśmy byśmy rozebrali	rozebrałybyśmy byśmy rozebrały
2 os.	rozebrałbyś byś rozebrał	rozebrałabyś byś rozebrała	rozebrałobyś byś rozebrało	rozebralibyście byście rozebrali	rozebrałybyście byście rozebrały
3 os.	rozebrałby by rozebrał	rozebrałaby by rozebrała	rozebrałoby by rozebrało	rozebraliby by rozebrali	rozebrałyby by rozebrały

bezosobnik: rozebrano by

bezokolicznik: rozebrać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozebrawszy

gerundium: rozebranie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozebrany

odpowiednik aspektowy: rozbierać

Rz_osobowy	+	rozebrać	+	KOGO/CO + (z CZEGO)
Rz_osobowy	+	rozebrać	+	KOGO/CO + (do CZEGO)

ogsł. *orz-bьrati 'rozebrać (na części), rozczłonkować; oddzielić'; 'pojąć, zanalizować; zrozumieć'

Zob. brać

Uznawane za niepoprawne: rozebrać coś , np. rozebrać płaszcz, kurtkę