-
dziecko, do którego mówiący ma w chwili mówienia negatywny stosunek
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo
-
-
- nieznośny, rozwrzeszczany, rozwydrzony, rozpieszczony, rozpuszczony, wstrętny bachor
-
|
Matka w chwilach rozdrażnienia nazywała mnie bachorem z piekła rodem.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
|
|
- Stul gębę, wstrętny bachorze, i żryj. Rarytasów ci się zachciało?
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
|
|
Wszyscyście bachory rozpuścili. Kto to widział, żeby dzieci ze szkoły uciekały?
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
|
|
Bo choć było bachorów u Madejów bez liku, to przeważnie wszystko już podrosłe. A jeszcze ich nieraz sklął, że niemrawo się ruszają i nie odgadują jego myśli.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
bachor
|
bachory
|
|
| D. |
bachora
|
bachorów
|
|
| C. |
bachorowi
|
bachorom
|
|
| B. |
bachora
|
bachory
|
|
| N. |
bachorem
|
bachorami
|
|
| Ms. |
bachorze
|
bachorach
|
|
| W. |
bachorze
|
bachory
|
|
-
może
hebr.
bāchūr
'młodzieniec'
Wedle innej teorii wyraz bachor (wcześniej: bachur) miałby być derywatem od bach, formy obocznej do bęch będącej skrótem od bękart (Bańk).
CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XIX w.,
Bańk
Od 1. połowy XIX w. bachur.
Data ostatniej modyfikacji: 23.01.2016