architekt - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

urzędnik, którego zadaniem jest rozstrzyganie problemów związanych z budownictwem i kształtowaniem przestrzeni na jakimś terenie

Kwalifikacja tematyczna

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

zawody

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

osoby związane z budową

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

urzędnik

Połączenia

główny, miejski, naczelny, powiatowy, wojewódzki architekt
architekt miasta, (miasta) Warszawy, (miasta) Krakowa

Cytaty

Oczywiście, były przypadki, że opinie głównego architekta i komisji były rozbieżne, ale są to trudne problemy, a analiza estetyki budynku subiektywna.

źródło: NKJP: (J.ŚW): Złota wieża, Dziennik Polski, 2001-08-06

Naczelny architekt Warszawy Marek Mikos zapewnia, że stolica nie będzie za wszelką cenę ścigać się z innymi: - Najwyższy budynek w Polsce nie musi stać w Warszawie.

źródło: NKJP: Jarosław Murawski: Ucieczka na wieże, Polityka, 2007-09-29

Krzysztof Bieda, miejski architekt, przyznał, że nie dotarł do niego jeszcze projekt grupy radnych. - Wszyscy zgadzają się z tym, że konieczna jest weryfikacja lokalizacji tego typu obiektów z uwzględnieniem skutków komunikacyjnych.

źródło: NKJP: Nikt nie przewidywał, Dziennik Polski, 1999-08-12

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	architekt	architekci	ndepr
M.	architekt	architekty	depr
D.	architekta	architektów
C.	architektowi	architektom
B.	architekta	architektów
N.	architektem	architektami
Ms.	architekcie	architektach
W.	architekcie	architekci	ndepr
W.	architekcie	architekty	depr

Składnia

+

architekt

+

JAKI

Pochodzenie

łac. architectus

z gr. architéktōn

gr. archḗ 'początek; główny, naczelny' + gr. téktōn 'budowniczy, rzemieślnik'