ktoś wystawia do wiatru kogoś
-
pot. ktoś oszukuje kogoś, nie spełniając wcześniejszych zobowiązań
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
hiperonimy: oszukiwać
-
Szefa posterunku w Vigacie – Salva Montalbano – podwładni kochają, a szefowie nie, bo Salvo z mafiosami się nie układa. To znaczy: korzysta z ich wskazówek, ale potem wystawia bandziorów do wiatru, co mu zresztą – spryciarzowi – uchodzi na sucho.
źródło: NKJP: (hw-m): Zniknięcie państwa Griffo, Dziennik Zachodni, 2007-06-21
Katowicom należy się solidna, jednoznaczna historia. To miasto wystarczająco wiele razy było wystawiane do wiatru. Choćby przez polskie wojsko w 1939 roku, które odeszło stąd bladym świtem 3 września.
źródło: NKJP: Mariola Woszkowska: Tajemnica lasów panewnickich, Trybuna Śląska, 2003-12-18
A potem, wystawiając wspólników do wiatru, zatrzymał cały majątek dla siebie.
źródło: NKJP: Hrabia, obywatel, Żydzi i chłopi, Gazeta Wyborcza, 1992-12-08
-
typ frazy: fraza czasownikowa
ndk, pch; odmienny: wystawiaćodpowiednik aspektowy: ktoś wystawił do wiatru kogoś