spór
-
sytuacja, w której co najmniej dwie osoby lub grupy wyrażają odmienne opinie na jakiś temat i nie chcą zaakceptować opinii przeciwników
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
synonimy: waśń
-
- gorący, ostry; ciągły, długotrwały, nieustanny, odwieczny, zadawniony; głośny, słynny; bezsensowny, jałowy spór; spór graniczny; wewnętrzne, zażarte spory; spory historyczne, ideologiczne, ideowe, kompetencyjne, personalne, polityczne, terytorialne
- spór historyków, naukowców, polityków, uczonych
- spór o przywództwo, o sukcesję, o władzę, o ziemię; o aborcję, o lustrację, o wartości
- spór z rządem, z wojewodą; spory z sąsiadami
- spór w sprawie czegoś
- spory i animozje, spory i dyskusje, spory i konflikty, spory i kontrowersje; awantury i spory, waśnie i spory
- strony; istota, meritum, przedmiot; historia, przebieg sporu; atmosfera sporów
- spór powstał, rozgorzał, wybuchł; zakończył się; toczy się, trwa; dotyczy czegoś
- uniknąć sporu
- łagodzić, rozsądzić, rozstrzygnąć spór; rozsądzać, rozstrzygać, rozwiązywać spory
- uwikłany w spory
- uczestniczyć w sporach
-
Do dziś nie został rozstrzygnięty spór o to, kto i jak (przypadkowo czy rozmyślnie?) wysadził redutę nr 54 w powietrze.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
Życie polityczne Polski zredukuje się do wewnątrzrządowych sporów i intryg.
źródło: NKJP: Jerzy Urban: Klątwa Urbana, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. spór
spory
D. sporu
sporów
C. sporowi
sporom
B. spór
spory
N. sporem
sporami
Ms. sporze
sporach
W. sporze
spory
-
+ spór + (o CO) + (z KIM) -
psł. *sъporъ 'starcie, sprzeczka, zatarg'
Rzeczownik od psł. przedrostkowego czasownika *sъ-perti sę ‘wejść w spór’ (zob. przeć (przed siebie), spierać się ) z wymianą rdzennego *e : *o