ukarać
-
zastosować wobec kogoś karę
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
więzienie i kara -
- bóg, rodzic; sąd ukarał kogoś; straż miejska ukarała kogoś; funkcjonariusze, policjanci ukarali kogoś
- ukarać dziecko, syna; uczniów; łobuza; pychę; nieposłusznych; przestępców; recydywistę, winowajcę; chuligana, nożownika, sprawcę (zabójstwa), zabójcę, złodzieja; kierowców
- ukarać minusami, naganą, upomnieniami, klapsem, szturchańcem, ujemnymi punktami; grzywną, mandatem; karą pieniężną; sprawiedliwą karą
- ukarać za grzechy, za zuchwalstwo, za głupotę, za pychę; za uchylanie się od płacenia alimentów
- przykładnie ukarać; ukarać dyscyplinarnie
- ukarany za kradzież, za jazdę po pijanemu, ukarany za łamanie art. 10 ustawy, za wykroczenia
-
Najbardziej mnie zdenerwowało jednak, gdy z odpowiedzi dostałam jedynkę, a inne osoby, które nic nie umiały zostały ukarane minusami.
źródło: NKJP: redakcja: Będę cię pytał... aż się rozpłaczesz, Tygodnik Ciechanowski, 2003-09-20
Matka zobaczyła, co robi synek, i nie wytrzymała: brak wdzięczności został ukarany klapsem.
źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008
Tylko w ciągu ostatniego weekendu ciechanowscy policjanci ukarali mandatami 60 kierowców.
źródło: NKJP: redakcja: Śmierć rowerzysty, Tygodnik Ciechanowski, 2007-09-24
Sąd ukarał już mieszkańca wsi za spożywanie alkoholu przed sklepem, czyli w miejscu publicznym.
źródło: NKJP: Jacek Jaszczyk: Piwo się waży!, Tygodnik Tucholski, 2003
Nie wiem jak ukarać psa za złe zachowanie, nie wiem czy na niego krzyczeć czy nie? Przez ten czas krzyczałam na niego, ale i tak to nic to nie działa.
źródło: Internet
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ukarzę
ukarzemy
2 os. ukarzesz
ukarzecie
3 os. ukarze
ukarzą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ukarałem
+(e)m ukarał
ukarałam
+(e)m ukarała
ukarałom
+(e)m ukarało
ukaraliśmy
+(e)śmy ukarali
ukarałyśmy
+(e)śmy ukarały
2 os. ukarałeś
+(e)ś ukarał
ukarałaś
+(e)ś ukarała
ukarałoś
+(e)ś ukarało
ukaraliście
+(e)ście ukarali
ukarałyście
+(e)ście ukarały
3 os. ukarał
ukarała
ukarało
ukarali
ukarały
bezosobnik: ukarano
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ukarzmy
2 os. ukarz
ukarzcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ukarałbym
bym ukarał
ukarałabym
bym ukarała
ukarałobym
bym ukarało
ukaralibyśmy
byśmy ukarali
ukarałybyśmy
byśmy ukarały
2 os. ukarałbyś
byś ukarał
ukarałabyś
byś ukarała
ukarałobyś
byś ukarało
ukaralibyście
byście ukarali
ukarałybyście
byście ukarały
3 os. ukarałby
by ukarał
ukarałaby
by ukarała
ukarałoby
by ukarało
ukaraliby
by ukarali
ukarałyby
by ukarały
bezosobnik: ukarano by
bezokolicznik: ukarać
imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukarawszy
gerundium: ukaranie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ukaranie
ukarania
D. ukarania
ukarań
C. ukaraniu
ukaraniom
B. ukaranie
ukarania
N. ukaraniem
ukaraniami
Ms. ukaraniu
ukaraniach
W. ukaranie
ukarania
imiesłów przymiotnikowy bierny: ukarany
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ukarany
ukarany
ukarany
ukarane
ukarana
D. ukaranego
ukaranego
ukaranego
ukaranego
ukaranej
C. ukaranemu
ukaranemu
ukaranemu
ukaranemu
ukaranej
B. ukaranego
ukaranego
ukarany
ukarane
ukaraną
N. ukaranym
ukaranym
ukaranym
ukaranym
ukaraną
Ms. ukaranym
ukaranym
ukaranym
ukaranym
ukaranej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ukarani
ukarani
ukarane
ukarane
D. ukaranych
ukaranych
ukaranych
ukaranych
C. ukaranym
ukaranym
ukaranym
ukaranym
B. ukaranych
ukaranych
ukaranych
ukarane
N. ukaranymi
ukaranymi
ukaranymi
ukaranymi
Ms. ukaranych
ukaranych
ukaranych
ukaranych
odpowiednik aspektowy: karać
-
Rzosobowy + ukarać + KOGO + za CO + (CZYM)Rzosobowy + ukarać + CO + (CZYM) -
Zob. karać
SJPXVII
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP