-
1.
to, co mówię, wskazuje na prawdziwość podanego wniosku, nawet jeśli to, co powiedziane wcześniej, na jego prawdziwość nie wskazuje -
komentarz przyrematyczny
-
wykładnik wnioskowania
-
(quasi)synonimy: koniec końców II
ostatecznie II
-
Nie wnikam w tej chwili w meritum sporów ideologicznych, jakie wystąpiły w Związku Radzieckim, bo były one w końcu nieuniknione.
źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997
Dlatego ze wstydem myślę nie o tym, że pisywałem do „Argumentów”, bo to wtedy było moje naturalne miejsce, tylko dlatego, że napisałem to, co napisałem. W końcu pisywał tam również Kołakowski, jego ówczesne teksty później znalazły się w książce i on nie ma się czego wstydzić.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
- Jak ty się w końcu nazywasz? - spytał poirytowany Jerzy G.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Nauka pływania dla topielców. Wypisy z histerii najnowszej 1989-1998, 1999
Ale gdyby nie pozwolono lub, co gorsza, na nowo zabroniono młodym ludziom popatrzyć w oczy smutnej prawdzie o naszym kraju, gdyby zabroniono im popełniać nawet omyłki, zaczęliby, jak sądzę, robić filmy optymistyczne i radosne, bo przecież w końcu trzeba żyć.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór. Rzeczy mniejsze, 1998
-
część mowy: partykuła
podklasa: podsumowująca
-
w końcu _ ograniczenia zakresu użycia:nie: Zd. rozk.szyk: stały: antepozycja z możliwością wchodzenia w głąb komentowanego członu