rozstrzelać - Wielki słownik języka polskiego PAN

zastrzelić kogoś na czyjś rozkaz bądź wykonując wyrok

[rosstszelać] lub pot. [rossczszelać], lub pot. [roszczszelać]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

więzienie i kara

	synonimy:	rozstrzelić
	hiperonimy:	zastrzelić

Wehrmacht rozstrzelał; Armia Czerwona, żandarmeria rozstrzelała; Gestapo, NKWD rozstrzelało; partyzanci, żołnierze; bolszewicy, esesmani, gestapowcy, hitlerowcy, Niemcy, Rosjanie rozstrzelali
rozstrzelać chłopów, generała, kilkudziesięciu mieszkańców, ludzi, oficerów, ojca, więźniów; rozstrzelanie jeńców, zakładników; Polaków
rozstrzelać za działalność konspiracyjną, patriotyczną..., za tchórzostwo, za zdradę
rozstrzelać w odwecie
rozstrzelać natychmiast; publicznie; osobiście
chcieć, kazać, rozkazać; zdążyć; należy rozstrzelać
rozstrzelać i pochować, rozstrzelać i spalić; rozstrzelanie i powieszenie
zostać rozstrzelanym

	Tu, w sercu Puszczy Kampinoskiej, koło wsi Palmiry Niemcy rozstrzelali [...] ponad dwa tysiące Polaków. źródło: NKJP: E.Stangrodzka: Palmiry – nie zapomnimy, Tygodnik Ciechanowski, 2006-10-12
	Maxa Schmelinga powinno się rozstrzelać za tchórzostwo, niesubordynację i kanty na Krecie. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	29 stycznia 1943 roku na podstawie niemieckiego wyroku został rozstrzelany za nielegalny ubój Piotr Guszkiewicz. źródło: NKJP: Legion Góralski, Dziennik Polski, 2001-06-04
	Wcześniej bez mrugnięcia okiem kazał rozstrzelać wszystkich lojalnych wobec rządu oficerów. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Na miejscu Berlinga postawiłbym Świerczewskiego przed sądem wojennym i rozstrzelał. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstrzelałem +(e)m rozstrzelał	rozstrzelałam +(e)m rozstrzelała	rozstrzelałom +(e)m rozstrzelało	rozstrzelaliśmy +(e)śmy rozstrzelali	rozstrzelałyśmy +(e)śmy rozstrzelały
2 os.	rozstrzelałeś +(e)ś rozstrzelał	rozstrzelałaś +(e)ś rozstrzelała	rozstrzelałoś +(e)ś rozstrzelało	rozstrzelaliście +(e)ście rozstrzelali	rozstrzelałyście +(e)ście rozstrzelały
3 os.	rozstrzelał	rozstrzelała	rozstrzelało	rozstrzelali	rozstrzelały

bezosobnik: rozstrzelano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozstrzelajmy
2 os.	rozstrzelaj	rozstrzelajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstrzelałbym bym rozstrzelał	rozstrzelałabym bym rozstrzelała	rozstrzelałobym bym rozstrzelało	rozstrzelalibyśmy byśmy rozstrzelali	rozstrzelałybyśmy byśmy rozstrzelały
2 os.	rozstrzelałbyś byś rozstrzelał	rozstrzelałabyś byś rozstrzelała	rozstrzelałobyś byś rozstrzelało	rozstrzelalibyście byście rozstrzelali	rozstrzelałybyście byście rozstrzelały
3 os.	rozstrzelałby by rozstrzelał	rozstrzelałaby by rozstrzelała	rozstrzelałoby by rozstrzelało	rozstrzelaliby by rozstrzelali	rozstrzelałyby by rozstrzelały

bezosobnik: rozstrzelano by

bezokolicznik: rozstrzelać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozstrzelawszy

gerundium: rozstrzelanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozstrzelany

odpowiednik aspektowy: rozstrzeliwać

+

rozstrzelać

+

KOGO

ogsł. *orz-strěľati

Zob. strzelić