ukoić
-
przynieść ulgę w cierpieniu psychicznym lub fizycznym oraz w napięciu emocjonalnym
-
[uko-ić] lub pot. [ukojić]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- ukoić duszę, lęki, nerwy, sumienie, zmysły
- móc, potrafić, próbować ukoić
-
Doszłam do wniosku, że każdy z nas na własną rękę musi w życiu odnaleźć coś, co choć na chwilę ukoi jego wewnętrzne rozdygotanie.
źródło: NKJP: Marcin Prokop: Anna Maria Jopek, Glamour, nr 8, 2003
Nad jeziorami najlepiej poczują się osoby znerwicowane. Długie spacery po okolicznych lasach, pływanie, śpiew ptaków - to wszystko ukoi zszargane nerwy i pomoże wrócić do formy.
źródło: NKJP: (MP): Morze, góry, a może Mazury?, Dziennik Łódzki, 2001-06-02
I to jest ten czas, kiedy trzeba im [pacjentom] pomóc ukoić ból, nie tylko fizyczny, ale i psychiczny [...].
źródło: NKJP: Towarzyszą tym, którzy odchodzą, Dziennik Polski, 2008-12-13
- W moich szkolnych wspomnieniach najsilniejszy jest obraz płaczącej matki, która chciała ukoić mnie w nieszczęściu.
źródło: NKJP: Iwona Polak, Liliana Bogusiak: O niebieskich bamboszach, astronomii i plombownicy, Express Ilustrowany, 2002-08-31
Zdenerwowany młodzieniec, usunięty z mieszkania, poszedł ukoić smutki alkoholem do jednej z prabuckich restauracji, a kilka godzin później ruszył z nożem do komisariatu.
źródło: NKJP: (nn): Atak na komisariat, Dziennik Bałtycki, 2002-01-10
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ukoję
ukoimy
2 os. ukoisz
ukoicie
3 os. ukoi
ukoją
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ukoiłem
+(e)m ukoił
ukoiłam
+(e)m ukoiła
ukoiłom
+(e)m ukoiło
ukoiliśmy
+(e)śmy ukoili
ukoiłyśmy
+(e)śmy ukoiły
2 os. ukoiłeś
+(e)ś ukoił
ukoiłaś
+(e)ś ukoiła
ukoiłoś
+(e)ś ukoiło
ukoiliście
+(e)ście ukoili
ukoiłyście
+(e)ście ukoiły
3 os. ukoił
ukoiła
ukoiło
ukoili
ukoiły
bezosobnik: ukojono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ukójmy
2 os. ukój
ukójcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ukoiłbym
bym ukoił
ukoiłabym
bym ukoiła
ukoiłobym
bym ukoiło
ukoilibyśmy
byśmy ukoili
ukoiłybyśmy
byśmy ukoiły
2 os. ukoiłbyś
byś ukoił
ukoiłabyś
byś ukoiła
ukoiłobyś
byś ukoiło
ukoilibyście
byście ukoili
ukoiłybyście
byście ukoiły
3 os. ukoiłby
by ukoił
ukoiłaby
by ukoiła
ukoiłoby
by ukoiło
ukoiliby
by ukoili
ukoiłyby
by ukoiły
bezosobnik: ukojono by
bezokolicznik: ukoić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukoiwszy
gerundium: ukojenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ukojenie
ukojenia
D. ukojenia
ukojeń
C. ukojeniu
ukojeniom
B. ukojenie
ukojenia
N. ukojeniem
ukojeniami
Ms. ukojeniu
ukojeniach
W. ukojenie
ukojenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: ukojony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ukojony
ukojony
ukojony
ukojone
ukojona
D. ukojonego
ukojonego
ukojonego
ukojonego
ukojonej
C. ukojonemu
ukojonemu
ukojonemu
ukojonemu
ukojonej
B. ukojonego
ukojonego
ukojony
ukojone
ukojoną
N. ukojonym
ukojonym
ukojonym
ukojonym
ukojoną
Ms. ukojonym
ukojonym
ukojonym
ukojonym
ukojonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ukojeni
ukojeni
ukojone
ukojone
D. ukojonych
ukojonych
ukojonych
ukojonych
C. ukojonym
ukojonym
ukojonym
ukojonym
B. ukojonych
ukojonych
ukojonych
ukojone
N. ukojonymi
ukojonymi
ukojonymi
ukojonymi
Ms. ukojonych
ukojonych
ukojonych
ukojonych
odpowiednik aspektowy: koić
-
+ ukoić + KOGO/CO + (CZYM)+ ukoić + KOGO + (w CZYM) -
Zob. koić
W znaczeniu udobruchać