ukoić

  • przynieść ulgę w cierpieniu psychicznym lub fizycznym oraz w napięciu emocjonalnym
  • [uko-ić] lub  pot.  [ukojić]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • ukoić duszę, lęki, nerwy, sumienie, zmysły
    • móc, potrafić, próbować ukoić
  • Doszłam do wniosku, że każdy z nas na własną rękę musi w życiu odnaleźć coś, co choć na chwilę ukoi jego wewnętrzne rozdygotanie.

    źródło: NKJP: Marcin Prokop: Anna Maria Jopek, Glamour, nr 8, 2003

    Nad jeziorami najlepiej poczują się osoby znerwicowane. Długie spacery po okolicznych lasach, pływanie, śpiew ptaków - to wszystko ukoi zszargane nerwy i pomoże wrócić do formy.

    źródło: NKJP: (MP): Morze, góry, a może Mazury?, Dziennik Łódzki, 2001-06-02

    I to jest ten czas, kiedy trzeba im [pacjentom] pomóc ukoić ból, nie tylko fizyczny, ale i psychiczny [...].

    źródło: NKJP: Towarzyszą tym, którzy odchodzą, Dziennik Polski, 2008-12-13

    - W moich szkolnych wspomnieniach najsilniejszy jest obraz płaczącej matki, która chciała ukoić mnie w nieszczęściu.

    źródło: NKJP: Iwona Polak, Liliana Bogusiak: O niebieskich bamboszach, astronomii i plombownicy, Express Ilustrowany, 2002-08-31

    Zdenerwowany młodzieniec, usunięty z mieszkania, poszedł ukoić smutki alkoholem do jednej z prabuckich restauracji, a kilka godzin później ruszył z nożem do komisariatu.

    źródło: NKJP: (nn): Atak na komisariat, Dziennik Bałtycki, 2002-01-10

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. ukoję
    ukoimy
    2 os. ukoisz
    ukoicie
    3 os. ukoi
    ukoją

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. ukoiłem
    +(e)m ukoił
    ukoiłam
    +(e)m ukoiła
    ukoiłom
    +(e)m ukoiło
    ukoiliśmy
    +(e)śmy ukoili
    ukoiłyśmy
    +(e)śmy ukoiły
    2 os. ukoiłeś
    +(e)ś ukoił
    ukoiłaś
    +(e)ś ukoiła
    ukoiłoś
    +(e)ś ukoiło
    ukoiliście
    +(e)ście ukoili
    ukoiłyście
    +(e)ście ukoiły
    3 os. ukoił
    ukoiła
    ukoiło
    ukoili
    ukoiły

    bezosobnik: ukojono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. ukójmy
    2 os. ukój
    ukójcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. ukoiłbym
    bym ukoił
    ukoiłabym
    bym ukoiła
    ukoiłobym
    bym ukoiło
    ukoilibyśmy
    byśmy ukoili
    ukoiłybyśmy
    byśmy ukoiły
    2 os. ukoiłbyś
    byś ukoił
    ukoiłabyś
    byś ukoiła
    ukoiłobyś
    byś ukoiło
    ukoilibyście
    byście ukoili
    ukoiłybyście
    byście ukoiły
    3 os. ukoiłby
    by ukoił
    ukoiłaby
    by ukoiła
    ukoiłoby
    by ukoiło
    ukoiliby
    by ukoili
    ukoiłyby
    by ukoiły

    bezosobnik: ukojono by

    bezokolicznik: ukoić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukoiwszy

    gerundium: ukojenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: ukojony

    odpowiednik aspektowy: koić

  • bez ograniczeń + ukoić +
    KOGO/CO + (CZYM)
    bez ograniczeń + ukoić +
    KOGO + (w CZYM)
  • Zob.  koić 

CHRONOLOGIZACJA:
1464, SStp
W znaczeniu  udobruchać 
Data ostatniej modyfikacji: 30.05.2017