irytować - Wielki słownik języka polskiego PAN

wprawiać w stan rozdrażnienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

hiperonimy:

drażnić

czyjaś arogancja, bezczynność, nadopiekuńczość, czyjeś narzekanie, zachowanie irytuje
irytować czytelników, krytyków, szefa, widzów, władze, wyborców, żonę
irytować dociekliwością, głupotą, nadopiekuńczością, niekompetencją, prostactwem
przestać, zacząć irytować
irytować i denerwować; męczyć i irytować

	Pojawiające się na ekranie obrazy zaczęły mnie irytować. źródło: NKJP: Alicja Chrzanowska: Tarot a karma czyli Problemy wcieleń reinkarnacyjnych, 1998
	Agassi może irytować swoją arogancją i pstrokatością, ale dla specjalistów od marketingu i promocji (bo i taka wojna toczy się na kortach) - jest żyłą złota. źródło: NKJP: Żdzisław Ambroziak: Samotność niedźwiedzia, Gazeta Wyborcza, 1993-07-01
	[...] fala protestu społecznego omal nie zniosła premiera Alaina Juppé - inteligentnego i kompetentnego, ale irytującego ludzi gładkością wywodów, pewnością technokraty. źródło: NKJP: Marek Rapacki: Francja. Przed przyspieszonymi wyborami do parlamentu, Gazeta Wyborcza, 1997-04-25
	Muzyka była dla niego czymś niedostępnym i irytowało go, że żona znajduje w niej takie upodobanie. źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	irytowałem +(e)m irytował	irytowałam +(e)m irytowała	irytowałom +(e)m irytowało	irytowaliśmy +(e)śmy irytowali	irytowałyśmy +(e)śmy irytowały
2 os.	irytowałeś +(e)ś irytował	irytowałaś +(e)ś irytowała	irytowałoś +(e)ś irytowało	irytowaliście +(e)ście irytowali	irytowałyście +(e)ście irytowały
3 os.	irytował	irytowała	irytowało	irytowali	irytowały

bezosobnik: irytowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę irytował będę irytować	będę irytowała będę irytować	będę irytowało będę irytować	będziemy irytowali będziemy irytować	będziemy irytowały będziemy irytować
2 os.	będziesz irytował będziesz irytować	będziesz irytowała będziesz irytować	będziesz irytowało będziesz irytować	będziecie irytowali będziecie irytować	będziecie irytowały będziecie irytować
3 os.	będzie irytował będzie irytować	będzie irytowała będzie irytować	będzie irytowało będzie irytować	będą irytowali będą irytować	będą irytowały będą irytować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		irytujmy
2 os.	irytuj	irytujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	irytowałbym bym irytował	irytowałabym bym irytowała	irytowałobym bym irytowało	irytowalibyśmy byśmy irytowali	irytowałybyśmy byśmy irytowały
2 os.	irytowałbyś byś irytował	irytowałabyś byś irytowała	irytowałobyś byś irytowało	irytowalibyście byście irytowali	irytowałybyście byście irytowały
3 os.	irytowałby by irytował	irytowałaby by irytowała	irytowałoby by irytowało	irytowaliby by irytowali	irytowałyby by irytowały

bezosobnik: irytowano by

bezokolicznik: irytować

imiesłów przysłówkowy współczesny: irytując

gerundium: irytowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: irytujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: irytowany

odpowiedniki aspektowe: poirytować , zirytować

internac.

ang. irritate

fr. irriter

niem. irritieren

z łac. irrītāre