wypatrzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

uważnie patrząc, zobaczyć lub znaleźć kogoś albo coś

[wypatszyć lub pot. wypaczszyć]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

wypatrzyć anons, buty, jakieś miejsce, rysę, sukienkę; bandę, partyzantów, przemytników, zwierzynę; zawodnika
wypatrzyć coś (bystrym, czujnym, wprawnym...) okiem
wypatrzyć kogoś na ulicy; coś na aukcji, na wystawie, na zdjęciu
wypatrzyć coś przez okno
wypatrzyć kogoś w tłumie; coś w gazecie, w sklepie
wypatrzyć kogoś/coś z powietrza
łatwo, trudno wypatrzyć
można, móc, udało się, usiłować wypatrzyć

	Gdy czegoś intensywnie poszukujemy - jeśli chcemy wypatrzyć książkę o czerwonym grzbiecie, nie zauważamy innych ustawionych na tej samej półce. źródło: KWSJP: Aleksandra Kowalczyk: Auto szkiełkiem i okiem, Ozon, 2005, nr 21
	[...] chciałby produkować plastikowe okna, ale nie ma odpowiedniego sprzętu. Tak się złożyło, że potrzebną do pracy maszynę wypatrzył w Makowie. źródło: NKJP: (RASZ): Nabity w butelkę, Dziennik Polski, 2006-09-29
	Ptaki drapieżne mają znakomity wzrok, z góry wypatrzą wszystko, co może stanowić dla nich pożywienie. źródło: NKJP: Zatruty lot, Dziennik Polski, 2001-05-25
	Kątem oka wypatrzył, że dolna szczęka emerytowanego chirurga jest jakby bardziej wysunięta do przodu niż zazwyczaj. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Gdy usiłował wypatrzyć, czy coś się nie rusza w ciemności za falochronem, powietrze zadrżało i huk pękającego szrapnela zmieszał się z jazgotem pryskających szyb. źródło: NKJP: Stefan Chwin: Hanemann, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypatrzyłem +(e)m wypatrzył	wypatrzyłam +(e)m wypatrzyła	wypatrzyłom +(e)m wypatrzyło	wypatrzyliśmy +(e)śmy wypatrzyli	wypatrzyłyśmy +(e)śmy wypatrzyły
2 os.	wypatrzyłeś +(e)ś wypatrzył	wypatrzyłaś +(e)ś wypatrzyła	wypatrzyłoś +(e)ś wypatrzyło	wypatrzyliście +(e)ście wypatrzyli	wypatrzyłyście +(e)ście wypatrzyły
3 os.	wypatrzył	wypatrzyła	wypatrzyło	wypatrzyli	wypatrzyły

bezosobnik: wypatrzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypatrzmy
2 os.	wypatrz	wypatrzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypatrzyłbym bym wypatrzył	wypatrzyłabym bym wypatrzyła	wypatrzyłobym bym wypatrzyło	wypatrzylibyśmy byśmy wypatrzyli	wypatrzyłybyśmy byśmy wypatrzyły
2 os.	wypatrzyłbyś byś wypatrzył	wypatrzyłabyś byś wypatrzyła	wypatrzyłobyś byś wypatrzyło	wypatrzylibyście byście wypatrzyli	wypatrzyłybyście byście wypatrzyły
3 os.	wypatrzyłby by wypatrzył	wypatrzyłaby by wypatrzyła	wypatrzyłoby by wypatrzyło	wypatrzyliby by wypatrzyli	wypatrzyłyby by wypatrzyły

bezosobnik: wypatrzono by

bezokolicznik: wypatrzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypatrzywszy

gerundium: wypatrzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypatrzony

odpowiednik aspektowy: wypatrywać

Rz_żywotny	+	wypatrzyć	+	KOGO/CO
Rz_żywotny	+	wypatrzyć	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. patrzeć

Wariantywna forma wypatrzeć uznawana za niepoprawną.