doprawdy

  • książk.  mówiący wiedząc, że to, co mówi, jest prawdą, mówi, że nie można o tym powiedzieć tego, co jest z tym niezgodne
  • komentarz przyrematyczny

  • wyrażenie epistemiczne - wykładnik wykluczania

  • (quasi)synonimy:  autentycznie II
    naprawdę
  • Ich rubinowoczarne wypukłe oczy były w tym oświetleniu doprawdy przerażające.

    źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989

    Niezbyt grzecznie to wypadło, mogłaby się, doprawdy, powstrzymać od odruchowych przejawów wesołości na widok cudzej niedoli.

    źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

    Doprawdy nie wiem, jak mam się Panu odwdzięczyć za to, co uczynił Pan dla mnie.

    źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994

    ARTUR - Nie chodzi mi o szczegóły, ale o zasadę.
    STOMIL (popijając kawę, znudzony) - Doprawdy?

    źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964

    Należy postępować zgodnie z nauką Buddy i czynić dobro innym nawet wtedy, gdy nasz drobny uczynek jest doprawdy nieznaczny i nie ma trwałych skutków.

    źródło: NKJP: Agnieszka Kozyra: Filozofia zen, 2004

  • część mowy: partykuła

  • doprawdy _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Od: wyrażenia do prawdy; zob. do, prawda

CHRONOLOGIZACJA:
1650, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 21.03.2019