doprawdy
-
książk. mówiący wiedząc, że to, co mówi, jest prawdą, mówi, że nie można o tym powiedzieć tego, co jest z tym niezgodne
-
komentarz przyrematyczny
-
wyrażenie epistemiczne - wykładnik wykluczania
-
(quasi)synonimy: autentycznie II
naprawdę
-
Ich rubinowoczarne wypukłe oczy były w tym oświetleniu doprawdy przerażające.
źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989
Niezbyt grzecznie to wypadło, mogłaby się, doprawdy, powstrzymać od odruchowych przejawów wesołości na widok cudzej niedoli.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
Doprawdy nie wiem, jak mam się Panu odwdzięczyć za to, co uczynił Pan dla mnie.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
ARTUR - Nie chodzi mi o szczegóły, ale o zasadę.
STOMIL (popijając kawę, znudzony) - Doprawdy?źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
Należy postępować zgodnie z nauką Buddy i czynić dobro innym nawet wtedy, gdy nasz drobny uczynek jest doprawdy nieznaczny i nie ma trwałych skutków.
źródło: NKJP: Agnieszka Kozyra: Filozofia zen, 2004
-
część mowy: partykuła
-
doprawdy _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącegoszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Od: wyrażenia do prawdy ; zob. do , prawda