-
to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu większym, niż mówiący uważa za właściwy
-
-
-
|
Był mały, słabej budowy ciała, niezręczny i nadmiernie nerwowy.
źródło: NKJP: Jan Sar Skąpski: Śladami Wenus. Astrologia życia intymnego, 1998
|
|
Polacy nadmiernie zwracają uwagę na to, jak wypadną i co o nich powiedzą sąsiedzi!
źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999
|
|
Kto nadmiernie podnosi głos, bynajmniej nie podnosi przez to siły swych argumentów.
źródło: NKJP: Zygmunt Ziembiński: Logika praktyczna, 1995
|
|
Edward Gierek wobec swych przeciwników, w tym nawet najgroźniejszych, zachowywał się, moim zdaniem, nadmiernie elegancko.
źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek. Życie i narodziny legendy, 2002
|
|
Faktem jest, że często zapominała, iż doba ma jedynie dwadzieścia cztery godziny i zapracowywała się nadmiernie, ale robiła to z przeświadczeniem o wysokiej wartości celu i samej pracy.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
|
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
nadmiernie _ Cz., Przym. st. równy, Przysł. st.równy - cecha stopniowalna, oceniana negatywnie |
szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
-
CHRONOLOGIZACJA:
SL
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015