cieć
-
pot. mężczyzna, którego praca polega na pilnowaniu porządku w budynku lub na jakimś terenie
-
Wyraz bywa uznawany za pogardliwy.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody -
Na wartowni cieć spał odchylony na krześle do tyłu.
źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
Zignorowałem kartkę DZIENNIKARZOM WSTĘP WZBRONIONY na drzwiach, wlazłem do środka i przekupiłem ciecia, żeby móc się pokręcić po budynku.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
Gdy nikogo z radzieckich gospodarzy nie było, polski cieć za umiarkowaną opłatą pokazywał ciekawym wielkiego świata radziecki piwniczny barek.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1995-06-02
W styczniu 1907 roku śnieg zasypał całą Łódź. Na Piotrkowskiej, pod bramami, uwijali się ciecie, próbując przemóc zimę.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1998-11-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. cieć
ciecie
D. ciecia
cieci
cieciów
C. cieciowi
cieciom
B. ciecia
cieci
cieciów
N. cieciem
cieciami
Ms. cieciu
cieciach
W. cieciu
ciecie
-
może st.pol. cieść 'ojciec żony'