ni w pięć, ni w dziewięć I

Nadużywać władzy można różnie. Oto wybrany niedawno prezes naukowy, notabene człowiek ogromnych zdolności i wielkiej renomy, ni w pięć, ni w dziewięć zwalnia szefa jednej z podległych sobie placówek. Ten szef to znakomity uczony, człowiek kryształowej uczciwości, a co najważniejsze - to szef z wyboru [...].

źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: Z boku, Gazeta Wyborcza, 1993-01-12

Maria zagadnęła mnie o coś i coś jej odpowiedziałem, zresztą ni w pięć, ni w dziewięć, tak byłem zajęty własnymi myślami [...].

źródło: NKJP: Włodzimierz Odojewski: Kwarantanna, 2009

[...] gapimy się głównie na Anglika. Należy mu się nasze zainteresowanie, gdyż dzisiejszego wieczoru sponsoruje fajki, drinki i przysmaki [...]. – I pomyśleć, że tu, u nas, byłbyś zwykłym Stefanem... – westchnął Edek, patrząc z zazdrością na uśmiechającego się ni w pięć, ni w dziewięć rudzielca.

źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008

Grit nie wie, co odpowiedzieć na taki komplement, początkowo sprawiał jej przyjemność, a teraz ją złości [...]. Wtedy ja staram się przyjść jej z pomocą i pytam ni w pięć, ni w dziewięć: - Kto zabił Kaina?

źródło: NKJP: Henryk Sekulski: Przebitka, 2001

Westchnąłem i skinąłem głową. Krzysiek odchrząknął. Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, jak to wygląda... - zaczął jakoś tak ni w pięć, ni w dziesięć. Co wygląda? - zapytałem [...].

źródło: NKJP: Martyna Żandarska-Ochnik: Pan wichrów i powiewów, 2008

- A pamiętasz, jak przyszedł ten starszy Polak zza granicy i zaczął nas chwalić, jak dobrze pracujemy? - No pewnie! [...] Facet wyszukaną polszczyzną nam kadzi, a Duży Maniek ni w pięć, ni w dziesięć wyjeżdża mu w ryja. Gość pada nieprzytomny.

źródło: NKJP: Marcin Meller: Kto nie stoi, ten siedzi, Polityka, 2002-03-02