i to
-
nadawca uważa, że trzeba o tym, o czym mowa, powiedzieć to, chociaż to, co zostało powiedziane to już jest dużo
-
komentarz przyrematyczny
-
wykładnik dodawania
-
Czy można z maksymalnej dowolności tworzyć rygor, i to normatywny?
źródło: NKJP: Zbigniew Bieńkowski: Przyszłość… przeszłości, 1996
Znowu powtarzam dosłownie: jaki piękny! jak świetnie ubrany! jakim jest wspaniałym okazem człowieka: potrafi myśleć, i to własną głową, potrafi głośno mówić, co myśli, i otwarcie stawiać sprawy, gotów też rzucać się jak wściekły w niebezpieczeństwo, choć nie musi!
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
Żonę zmienił tylko raz, i to po jedenastu latach małżeństwa.
źródło: NKJP: Sean Connery, CKM, 1999
-
część mowy: partykuła
podklasa: dodająca
-
i to _ szyk: stały: antepozycja