na dobitkę
na dobitek
-
o tym, o czym mowa, to, co zostało powiedziane, to nie wszystko i trzeba powiedzieć coś, co nadawca uważa za gorsze od tego, co powiedziane wcześniej i co kończy możliwość mówienia o tym, o czym mowa pod wskazanym względem
-
1) komentarz przyrematyczny
2) często współwystępuje ze wzmacniającym jeszcze -
wykładnik dodawania
-
Konflikt falklandzki był przecież starciem demokracji z autorytaryzmem, na dobitkę utorował drogę powrotowi demokracji w Argentynie i pozwolił osądzić wielu sprawców tamtejszych potwornych zbrodni.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Skąd się biorą wojny, Polityka, 2002-03-30
Bary miał rozłożyste, a na dobitkę nosił brodę, jak to w Warszawie zwykli nosić młodzi artyści.
źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962
No, trema była naprawdę wielka. I przez występ, i przez te moje nieszczęsne włosy. Co on na to powie? No cóż, musiałam w końcu wyjść na scenę. Jeszcze na dobitkę RefRen tak mnie zapowiedział: „Bywały przypadki, że ludzie ze strachu siwieli, a jedna z naszych koleżanek pociemniała”.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Anders, 2008
-
część mowy: partykuła
-
na dobitkę _ ograniczenia zakresu użycia:nie: w Zd. rozk.szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja
partykuła kontekstowa