komornik - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

urzędnik, który zajmuje się przymusowym ściąganiem należności od dłużników

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

zawody

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

hiperonimy:

urzędnik

gminny; sejmowy komornik; komornik sądowy; komornicy bankowi
komornik rewiru IV, V...; sądu, Urzędu Skarbowego
komornik z urzędu (skarbowego)
komornik przy sądzie rejonowym
przedstawiciel, zastępca; bezczynność, czynności, działalność, egzekucja, opieszałość, praca; kancelaria, siedziba; dochody, zarobki; wizyta komornika
skarga na komornika; sprzedaż przez komornika
nadzór nad komornikami; strach przed komornikiem
komornik doręcza coś, wezwie kogoś; egzekwuje, pobiera, sprzedaje, ściągnął należności, zablokował konto, zajął coś; przyjdzie
przekazać/przekazywać, zlecić/zlecać coś; zapłacić komornikowi
nasłać/nasyłać, uruchomić, wysłać, wyznaczyć; spłacić komornika
straszyć kogoś komornikiem
wystąpić/występować do komornika
uciec/uciekać przed komornikiem; pertraktować, współpracować z komornikiem

	Komornik zajął konto szpitala, z którego pobrał 4 miliony złotych w tym 554 tysiące z tytułu własnego wynagrodzenia. źródło: NKJP: (PP): Jak uratować szpital?, Dziennik Polski, 2003-09-25
	Gdyby prace udrażniające odpływy zostały wykonane, nie mielibyśmy zastrzeżeń, ale nikt nie chce płacić za nic, a jeszcze nas straszą komornikiem. źródło: NKJP: Lucyna Zdanowska: Straszeni komornikiem, Tygodnik Tucholski, 2004
	Dłużnikowi można co najwyżej wytoczyć sprawę cywilną i nasłać komornika. źródło: NKJP: Krzysztof Łoziński: Proszę posłuchać, Wysoki Sądzie, Gazeta Wyborcza, 1996-10-12
	[...] asesorowi komorniczemu pełniącemu funkcję zastępcy komornika przysługują prawa i obowiązki komornika. źródło: NKJP: Dz.U. z 1997 r. Nr 133, poz. 882

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Od: komora (zob.) w dawnym znaczeniu 'skarbiec'