uprzedzać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

przybierać niechętną postawę wobec kogoś lub czegoś bez racjonalnych powodów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Nie jest przy tym pamiętliwy, nie żywi długo urazy i nie uprzedza się do ludzi. źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996
	Trudno zrozumieć obrzędowość nieznanej religii kultury, tradycji, Narodu, z miejsca uprzedzając się do niej, wrogo się odnosząc, sypiąc wulgaryzmami. źródło: NKJP: judaizm - żydzi, www.forumowisko.pl, 2008-01-11
	Starcza dalekowzroczność wyrównała pierwszą wadę, druga wzmogła się, ma to swoją dobrą stronę: nie poznając ludzi skupiam uwagę na sprawie - nie uprzedzam się - nie przechowuję uraz. źródło: NKJP: Karol Mórawski: Kartki z dziejów Żydów warszawskich, 1993
	Słyszałam dosyć dużo na ten temat. Ale tylko słyszałam. Uważam jednak, że nie należy się uprzedzać. Zła jest dużo i o tym głównie się mówi. Ale czy każdy taki związek musi być skazany na niepowodzenie? źródło: NKJP: Internet, www. forumowisko.pl, 2005-08-25

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uprzedzałem się +(e)m się uprzedzał	uprzedzałam się +(e)m się uprzedzała	uprzedzałom się +(e)m się uprzedzało	uprzedzaliśmy się +(e)śmy się uprzedzali	uprzedzałyśmy się +(e)śmy się uprzedzały
2 os.	uprzedzałeś się +(e)ś się uprzedzał	uprzedzałaś się +(e)ś się uprzedzała	uprzedzałoś się +(e)ś się uprzedzało	uprzedzaliście się +(e)ście się uprzedzali	uprzedzałyście się +(e)ście się uprzedzały
3 os.	uprzedzał się	uprzedzała się	uprzedzało się	uprzedzali się	uprzedzały się

bezosobnik: uprzedzano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się uprzedzał będę się uprzedzać	będę się uprzedzała będę się uprzedzać	będę się uprzedzało będę się uprzedzać	będziemy się uprzedzali będziemy się uprzedzać	będziemy się uprzedzały będziemy się uprzedzać
2 os.	będziesz się uprzedzał będziesz się uprzedzać	będziesz się uprzedzała będziesz się uprzedzać	będziesz się uprzedzało będziesz się uprzedzać	będziecie się uprzedzali będziecie się uprzedzać	będziecie się uprzedzały będziecie się uprzedzać
3 os.	będzie się uprzedzał będzie się uprzedzać	będzie się uprzedzała będzie się uprzedzać	będzie się uprzedzało będzie się uprzedzać	będą się uprzedzali będą się uprzedzać	będą się uprzedzały będą się uprzedzać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uprzedzajmy się
2 os.	uprzedzaj się	uprzedzajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uprzedzałbym się bym się uprzedzał	uprzedzałabym się bym się uprzedzała	uprzedzałobym się bym się uprzedzało	uprzedzalibyśmy się byśmy się uprzedzali	uprzedzałybyśmy się byśmy się uprzedzały
2 os.	uprzedzałbyś się byś się uprzedzał	uprzedzałabyś się byś się uprzedzała	uprzedzałobyś się byś się uprzedzało	uprzedzalibyście się byście się uprzedzali	uprzedzałybyście się byście się uprzedzały
3 os.	uprzedzałby się by się uprzedzał	uprzedzałaby się by się uprzedzała	uprzedzałoby się by się uprzedzało	uprzedzaliby się by się uprzedzali	uprzedzałyby się by się uprzedzały

bezosobnik: uprzedzano by się

bezokolicznik: uprzedzać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: uprzedzając się

gerundium: uprzedzanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uprzedzający się

odpowiednik aspektowy: uprzedzić się

Rz_osobowy

+

uprzedzać się

+

do KOGO/CZEGO

Zob. uprzedzić