odpuścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. przebaczyć jakiejś osobie winy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

przebaczyć

	Nie wystarczy już analizować rany u terapeuty. To za mało. Człowiek potrzebuje nadziei, że Ktoś większy – sam Bóg – uleczy te rany, odpuści grzechy, pojedna z ludźmi. źródło: NKJP: Jan Paulas, Cezary Sękalski: Oni nas stworzyli, 2002
	Jeśli chodzi o zło uczynione przez mojego bliźniego innemu człowiekowi, to ani nie mogę odpuścić mu winy, ani nie mogę odczuwać za niego żalu za grzechy. Jego grzech i słabość mogą sprawiać mi ból, ale to wszystko. źródło: NKJP: Paweł Lisicki: W cudze piersi, prasa, 1999
	W okresie Roku Świętego każdy ma szansę stanąć przed Bogiem w prawdzie i otrzymać odpuszczenie grzechów w sakramencie pokuty. Ponadto, jeśli spełni warunki przewidziane prawem kościelnym, może też uzyskać odpuszczenie kar, które się należą człowiekowi za grzechy odpuszczone już co do winy. źródło: NKJP: Chrystus jest bramą, Dziennik Polski - Kraj, 1999-12-24
	Panie Marszałku! Panie Ministrze! [...] Jakże chciałoby się powiedzieć: Panie Boże, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 19.11.1998
	Puściłem go, moje dziecko. Odpuść mi. Tak będzie dla niego lepiej. To pański pies. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpuściłem +(e)m odpuścił	odpuściłam +(e)m odpuściła	odpuściłom +(e)m odpuściło	odpuściliśmy +(e)śmy odpuścili	odpuściłyśmy +(e)śmy odpuściły
2 os.	odpuściłeś +(e)ś odpuścił	odpuściłaś +(e)ś odpuściła	odpuściłoś +(e)ś odpuściło	odpuściliście +(e)ście odpuścili	odpuściłyście +(e)ście odpuściły
3 os.	odpuścił	odpuściła	odpuściło	odpuścili	odpuściły

bezosobnik: odpuszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odpuśćmy
2 os.	odpuść	odpuśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpuściłbym bym odpuścił	odpuściłabym bym odpuściła	odpuściłobym bym odpuściło	odpuścilibyśmy byśmy odpuścili	odpuściłybyśmy byśmy odpuściły
2 os.	odpuściłbyś byś odpuścił	odpuściłabyś byś odpuściła	odpuściłobyś byś odpuściło	odpuścilibyście byście odpuścili	odpuściłybyście byście odpuściły
3 os.	odpuściłby by odpuścił	odpuściłaby by odpuściła	odpuściłoby by odpuściło	odpuściliby by odpuścili	odpuściłyby by odpuściły

bezosobnik: odpuszczono by

bezokolicznik: odpuścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odpuściwszy

gerundium: odpuszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odpuszczony

odpowiednik aspektowy: odpuszczać

Rz_osobowy

+

odpuścić

+

CO + KOMU

psł. *otъpustiti 'odpuścić, uwolnić'