absolutnie II

I
  • mówiący podkreśla, że nie ma wątpliwości, że jest lub powinno być tak jak on mówi
  • wyrażenie epistemiczne - wykładnik oceny prawdziwości sądu

  • Przede wszystkim absolutnie wykluczam błąd kierowcy.

    źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978

    Absolutnie nikt nie wiedział, gdzie jesteśmy.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004

    Nic, ale to absolutnie nic nie jesteś mi winien.

    źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998

    Ale dla mnie absolutnie najważniejsze było słowo „suwerenność”.

    źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995

    Cały czas było absolutnie ciemno i cicho.

    źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999

  • część mowy: partykuła

    podklasa: wykładnik prawdziwości sądu

  • absolutnie _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. absolutnie I
Data ostatniej modyfikacji: 16.04.2015