-
mówiący podkreśla, że nie ma wątpliwości, że jest lub powinno być tak jak on mówi
-
wyrażenie epistemiczne - wykładnik oceny prawdziwości sądu
-
Przede wszystkim absolutnie wykluczam błąd kierowcy.
źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978
Absolutnie nikt nie wiedział, gdzie jesteśmy.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
Nic, ale to absolutnie nic nie jesteś mi winien.
źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998
Ale dla mnie absolutnie najważniejsze było słowo „suwerenność”.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
Cały czas było absolutnie ciemno i cicho.
źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999
-
część mowy: partykuła
podklasa: wykładnik prawdziwości sądu
-
absolutnie _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącegoszyk: zmienny: neutralna antepozycja -