upodobnienie

  • jęz.  zjawisko fonetyczne polegające na artykulacyjnym dostosowaniu się danej głoski do sąsiedniej
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

    • upodobnienie głosek
  • By nie powtarzać znowu tego, co na temat samego mechanizmu upodobnienia zostało już powiedziane, podkreślmy, że jest to upodobnienie żywe i zdarza się zarówno w obrębie wyrazu morfologicznego, jak i w zakresie tzw. fonetyki międzywyrazowej.

    źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

    Poznaliśmy więc dzisiaj ważne i ogólnojęzykowe zjawisko fonetyczne. Jego przeciwieństwem jest, łatwo się domyślić, asymilacja, czyli upodobnienie głosek. W żywej mowie spotykamy się z nim bez przerwy.

    źródło: NKJP: Jan Miodek: Od balwierza do kufajki, Wiedza i Życie nr 11, 1997

    Polemizując z wyżej przywołanymi ujęciami gramatycznymi, mogę teraz powiedzieć, że seria „Jasiu”, „misiu”, „Kaziu”, „Mieciu”, „Edziu”, „Heniu” to nie przykłady przeniesienia postaci wołacza do mianownika, ale fonetycznego upodobnienia głosek pod względem miejsca artykulacji [...].

    źródło: NKJP: Jan Miodek: Rzecz o języku. O teściu w mianowniku, Dziennik Zachodni, 2008-09-05

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. upodobnienie
    upodobnienia
    D. upodobnienia
    upodobnień
    C. upodobnieniu
    upodobnieniom
    B. upodobnienie
    upodobnienia
    N. upodobnieniem
    upodobnieniami
    Ms. upodobnieniu
    upodobnieniach
    W. upodobnienie
    upodobnienia
  • bez ograniczeń + upodobnienie +
    (CZEGO)
  • Od: upodobnić się, będącego kalką łac. assimilāre < adsimilāre

CHRONOLOGIZACJA:
1923, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 04.07.2016