królowo

Ależ, moja królowo! - krzyknąłem żartobliwie zgorszony. - Droga królowo!...

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1974

Szefowo i królowo moja - zsunął się z krzesła i prawie ukląkł - a coś ekstra się nie da?

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Taksim, 2009

W poprzedniej polskiej rzeczywistości do kierowniczki spożywczego, zwłaszcza mięsnego, zwracano się per „królowo złota”. „Królowo złota, czy nie znalazłaby się dla mnie odrobina szyneczki?”.

źródło: NKJP: Tygodniówka, Dziennik Polski, 2001-10-19

Jego urok polega na bezczelności. Uśmiecha się wyzywająco, mówi do pań „królowo” lub „ślicznotko”, po czym wchodzi do łóżka w sposób dość dwuznaczny na zasadzie półpieszczocha, który chce się odrobinę ogrzać, i półkochanka, który wie, czego chce.

źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór : rzeczy mniejsze, 1998

No to ja się do swojej ukochanej zwracam tak: kochanie, kotku, skarbie, złotko, najdroższa, moja luba, królowo, księżniczko, cesarzowo, poziomko [...].

źródło: NKJP: Czułe określenia na partnera/partnerkę, 2008-08-08