posmutnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	posmutniałem +(e)m posmutniał	posmutniałam +(e)m posmutniała	posmutniałom +(e)m posmutniało	posmutnieliśmy +(e)śmy posmutnieli	posmutniałyśmy +(e)śmy posmutniały
2 os.	posmutniałeś +(e)ś posmutniał	posmutniałaś +(e)ś posmutniała	posmutniałoś +(e)ś posmutniało	posmutnieliście +(e)ście posmutnieli	posmutniałyście +(e)ście posmutniały
3 os.	posmutniał	posmutniała	posmutniało	posmutnieli	posmutniały

bezosobnik: posmutniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		posmutniejmy
2 os.	posmutniej	posmutniejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	posmutniałbym bym posmutniał	posmutniałabym bym posmutniała	posmutniałobym bym posmutniało	posmutnielibyśmy byśmy posmutnieli	posmutniałybyśmy byśmy posmutniały
2 os.	posmutniałbyś byś posmutniał	posmutniałabyś byś posmutniała	posmutniałobyś byś posmutniało	posmutnielibyście byście posmutnieli	posmutniałybyście byście posmutniały
3 os.	posmutniałby by posmutniał	posmutniałaby by posmutniała	posmutniałoby by posmutniało	posmutnieliby by posmutnieli	posmutniałyby by posmutniały

bezosobnik: posmutniano by

bezokolicznik: posmutnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: posmutniawszy

gerundium: posmutnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: smutnieć

Zob. smucić , smutek , smutny