zadośćuczynienie - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. to, co służy wynagrodzeniu komuś doznanych przez niego krzywd lub strat

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

rekompensata

moralne, słabe; jednorazowe, należne, stosowne, symboliczne, wstępne, wysokie zadośćuczynienie; zadośćuczynienie finansowe, pieniężne
akt, gest; forma, kwota, rodzaj, sposób, suma, wartość, wypłata, wysokość zadośćuczynienia
zadośćuczynienie należy się komuś, przechodzi na kogoś, przysługuje komuś
dochodzić, domagać się, żądać zadośćuczynienia
otrzymać, przewidywać, przyznać, stanowić, uzyskać, wypłacić, zasądzać/zasądzić zadośćuczynienie
tytułem, z tytułu zadośćuczynienia

	Chciałem, by zadośćuczynienie następowało tutaj i teraz. Ale najwyraźniej nie było to możliwe. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	A jeśli znajdę ten wywiad, w którym mówi pan o nim bez szacunku, mogę liczyć na stosowne zadośćuczynienie? źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Historia i fantastyka, 2005
	Jednakże naruszenia własności praw przez Microsoft zazwyczaj kończą się ugodą i wypłaceniem poszkodowanym przez firmę Gatesa wysokiego zadośćuczynienia. źródło: NKJP: Krzysztof Gontarek: Co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie, Dziennik Internautów, 2005-04-15
	Sąd uznaje roszczenia powódki i orzeka kwotę zadośćuczynienia w wysokości 50 tysięcy złotych. źródło: NKJP: Radosław Figura: Magda M. Odcinek 42, 2006
	Chcę koniecznie dać marynarzom jakieś zadośćuczynienie w naturze. Już nie dlatego, że sam jestem przyczyną, choćby pośrednią, ich głodu, ale po prostu dlatego, że wiem, iż muszą być głodni. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

+

zadośćuczynienie

+

(za CO)